Uyandığım sabahlarda kustuğum kanlar. İnsanlara zevk verir gibi bir his var içimde. Ciğerlerimi yakan sigara dumanıyla sabaha merhaba derken, sigaranın külünü yere döküyordum. İnsanlara saçma, ergence gelen şeyler bana zevk veriyordu. Mazoşistlik, bu kavram yaklaşık 4 yıldır hayatımda, bilerek yediğim yumruklarla başlayan haz, kestiğim bileklerimle devam ediyordu.
Bu zevki tadamayacak insanlara acıyordum, başka türlü nasıl yaşıyormuş gibi hissediyorlardı ki?
Son hız sürdüğüm motorla yaptığım kazalara verdiğim paralar yüzünden evde yemek yoktu. Böyle bir durumda başkası olsa, kendine çeki düzen verir ve toparlanırdı.
Bir işe girer, birini sever aile kurardı.
Ama benim için bu geçerli değil, bu dünyaya hapsolduğum gerçeği beni çileden çıkartırken sigaramı kolumda söndürüp yazdığım yazıyı tamamladım. Zevk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sessiz Bağırışlar
Non-Fictionkafama göre yazdıklarımdan ibaret olan kitap. okumayın mk