Chapter 5= KENT & I MET + K3U? WHO U?
June 13, 20**
*Peachy's POV*
MAGKAKLASE KAMEEEEEE!!!!!??????
Why oh why???
"I'm from L.A and I transfer here because of my Granny and that;s it" sabi niya at ngumiti sa mga kaklase namin. Kitang kita naman sa mga kaklase kong babae ay kinikilig sa lalakeng nato lalo naman tong katabi ko
"bestieeeee.... OMG!!! magkakaklase ko siya!!!! what a best day evvveeerrr!!!" bulong niya sakin.. sabi ko sainyo eh kumikinang pa yung mata nya kaya di ko nalang pinansin, kung sila kinikilig pwes ibahin niyo ko naiinis ako, may kasama akong mang-aasar nanaman saakin for the whole year!!!
"okay Mr..... Kwon right? umupo ka na sa bakanteng upuan para makapag simula na natin ang klase" sabi ni ma'am. Tumingin siya saamin at napangiti siya pero habang lumalakad siya papunta dito naririnig ko yung mga kaklase sa harap ko na 'Grabe ang cute nyaaaa... Waaaahhhh!! sana dito siya umupo sa available na sit dito sa tabi ko... ayn na siya malapit na siya' ang lalanddddiiiiii!!!! unang araw palang ng klase eh..
"Hi, seat taken?" tanong niya nuong nakalapit na siya saamin, oo saamin!!. Di ko siya pinansin, ewan ko naiinis ako!!! di ko alam kung bakit!!!
"eto naman si JP, hinde pwede ka jan" sabi ni Franz at umupo na nga rin si Peter sa tabi ni Franz...
"Bro, Welcome nga pala dito sa KHA at Kent nga pala." sabi ni kent kay Peter at inalok nyung kamay, si Peter naman tiningnan lang yung kamay pero inabot rin naman kaya nag shakehands sila
"Jp... thank you" sabi niya at sabay bitaw.. tingnan mo nga tong lalakeng toh bigla nalang inalis yung kamay na marahas perokung kanina nung nagshake hands sila parang sumakit ata yung kamay ni Kent.
"uhhhmmm.... Patch, pwede bang sumama sainyo mag lunch and recess? wala kase yung mga kasama ko at sa tingin ko eh next week pa papasok yung mga tatamad nayuon" sabi ni Kent.. diba sabi ko nga sainyo close kase kami ng isang to kase ganito yun.......
~~~~FLASHBACK~~~~~~~~~~
10 years ago....
"bata, bata bat ka umiiyak??" sabi ng isang batang lalake na hindi ko kilala... andito ako sa may kalsada at hindi ko alam kung saan na ako napadpad dahil hinahanap ko yung isa kong kaibigan na magkikita kami sa park kanina kayalang walang dumating at naglakadlakad ako hanggang mapunta ako dito sa tapat nang isang malaking bahay at umiiyak
"eh kase.... *sub sub* yung kaibigan ko indi *sub sub sub* dumating kanina tapus... nawala ako.." para akong nagsusumbong sa batng lalake
"ganun?? wag kana iyak.. sige bahala ka papanget ka lalo.. gusto mo ice cream?? ako kase pag umiiyak ako kakain ako ng ice cream kase sweet and very lameeeggg" sabi ng batang lalake at pinunasan yung luha ko..
tumango ako "angong lalo????!!! panget ba ako!!??? hwwwaaaa!!!" tanong ko at nagsimula akong umiyak ulit pero malakas
"shhh....joke lang. wag kana umiyak.. di kanaman panget eh... cute mo nga eh.. promise" sabi niya at nakataas pa yung kanang kamay na nangangako " at baka sabihin nila pinaiyak kita.. kaya tahan ka na please"
"eh ikaw naman talaga nagpaiyak saakin eh..." sabi ko
"haishhhh..!! halika na nga kain tayo ng ice cream sa bahay.." sabi niya at kinuha kagad yung kamay ko at pumunta kami sa isang malaking bahay na parang castle
"oh.. eto yung bahay namin, halika punta tayo sa kitchen" sabi nya at hinila nanaman ako papuntang kitchen "YAYA!!!!!" sigaw niya
"Young master.. what can I do for you?" sabi nung yaya niya
BINABASA MO ANG
STAY WITH ME? ALWAYS...<ON GOING>
Teen FictionThe story is about a young girl who doesn't believe in herself to change to become better her name is Peachy Alexandra V. Santos, she is 3rd yr. High school in Kirin High Academy. One Day she met a friend that inspired to change and to believe in he...
