Lotta kill

Het koffiezetapparaat

Tas... check, jas... check, mobiel.. check, sleutels... check, oké ik heb alles. Nu opschieten en snel fietsen. Ik ben nog net op tijd in de klas. Pfff... De rest van de klas kijkt me raar aan, maar ik pak gewoon mijn boeken en ga zitten. De les natuurkunde begint zoals altijd zooooo saai.
In de pauze ga ik naar da kantine om koffie te halen, daar knap ik meestal wel van op. Als ik de koffie in schenk zie ik tot mijn verbazing dat er niet alleen koffie uitkomt maar ook een raar rond dingetje. Ik pak het uit de koffie en zie dat het één briefje is in een plasticje. "IN TWO WEEKS YOU WILL DIE" staat er in een slordig handschrift op het papiertje geschreven. OMG. Ik wilde naar mijn vriendinnen toe rennen, maar bedank dat ik het misschien niet mag/kan zeggen. Wat nu... is dit eigenlijk weg echt? Wie zegt dat het geen grap is? Maar als het wel zo is?  Wie kan ik dan vertrouwen? Ik stres hem rot en ga toch maar naar mijn vriendinnen toe. Meestal in de pauzes zitten ze in de aula, dus loop ik daarheen. Als ik binnen kom zie ik ze al zitten. 'Hey meiden' zeg ik als ik bij ze kom zitten. Ik besluit om nog even niks te zeggen tot ik meer weet. 'Hey lot, gaat het wel goed je ziet een beetje wit' zegt Misha mijn beste vriendin ook al zijn we erg verschillend. We doen alles samen, we delen alles samen en ze ziet het meteen aan me als er iets is, maar ik besluit om het nog maar even voor me te houden wat er net is gebeurd. Dus ik zeg 'nee hoor niks aan de hand, alleen een super saaie les natuurkunde.' Echt waar ik ben zo slecht in exacte vakken. Ik ben beter in talen zoals Nederlands, Engels, Duits en Frans. Voor wiskunde sta ik zo slecht, dag ik misschien niet eens het volgende jaar haal. Maar dit jaar mogen we onze profielen kiezen en ik ga sowieso zo min mogelijk wiskundige vakken en zo veel mogelijk talen kiezen. We zitten nu in ons derde jaar hier op het Prinses Amalia College, het PAC dus (zo noemt iedereen het hier op school). 'Ja echt hé, de volgende keer val ik echt in slaap' geeuwde Marianne. Zij was de felste van ons groepje, ze durft echt bijna alles. Je moet alleen geen ruzie met haar krijgen, want daar krijg je spijt van. Geloof me. Maar dat hadden we bijna nooit dus dat maakt dan ook niet zo veel uit. 'Nou ik vond het een hele interessante les' zei Zoë, de slimste van ons allemaal, soms kon ze een beetje betweterig doen op school enzo, maar je kon ook wel met haar lachen. 'Ja fijn dat jij het interessant vond en dat je natuurlijk lekker veel aantekeningen hebt genomen' zei Marianne 'Ik heb de hele les geprobeerd wakker te blijven en dat is ook heel vermoeiend' We mogen altijd de aantekeningen en het huiswerk wat we niet hebben van Zoë, dat vind ze niet erg. Ze vind dat we zelf moeten weten of we willen overgaan of niet en ik vind het prima. Lekker makkelijk. 'Ja ja' zuchtte Zoë. 'Hé telefoon verslaafden let is op' zei Marianne tegen Julia en Tara. Julia zuchtte en legde haar telefoon weg 'Hij is net nieuw en ik was hem aan het testen, hij heeft een mega goede lens waarmee je geweldige foto's kan maken.' Zo ving het vaker meiden gezeur om niks. De jongens komen op ons afgelopen en we staan op en lopen naar hun toe. 'Hé Lottie! Gaat het goed met mijn meisje?' zegt Dave, mijn geweldige vriendje. Ik durf aan hem echt alles te vertellen. Zal ik het hem vertellen? Als hij alleen is...  Ik geef hem een kus en we lopen samen naar de volgende les.