Sabah olmuştu ev çok sessizdi saçımı başımı toplamadan ve üstümü değiştirmeden aşağıya indim ve salona doğru ilerledim salondan erkek sesi geliyordu ve sese doğru yöneldim bu abimin sesiydi.
Abim -"Nasıl gider , nasıl bizi terk eder" diye konuşuyordu annem ise ;
-"Bilmiyorum Arda neden gitti onu sıktık mı , bizden sıkıldı mı ya da başkasıyla mı.." derken abim annemi susturdu.
-"Sus anne devamını getirme" dedi bağırarak bende onları gizlice dinliyordum.Sessizlik başladı ben onların yanına doğru ilerledim , abim beni görünce şaşkınlıkla bana baktı ve birden bana hızlı adımlar atarak yürüdü ve birden bana sıkıca sarıldı.
Ben -"Ne oldu babam nerede" dedim ve abim sarılmayı bırakıp benim yüzüme baktı ve şunları dedi;
-"Baba diye bir şey yok artık yeni bir hayata başlıyoruz." dedi ben ;
-"Hayır babam nerede cevap verin bana" bağırarak cevap verdim.Abim gözlerime bakmayı kesti ve elini ensesine koyarak bir şeyler düşünmeye başladı.
Ben anneme döndüm -"Anne bu bir rüya dimi şimdi uyanacam ve bütün bunlar geçecek" dedim ve annemin gözünün içine baktım.Annem ağlamaya başlamıştı ben ise düşünmeye başladım dün gece olanlar , dün babamla eğlenceli dakikalar geçirmemiz ve bana veda sözcükleri hepsi beynimde film şeridi gibi geçmişti.Ben kolay kolay ağlamazdım ama gözlerimden bir kaç yaş inmeye başlamıştı ağlamamak için dişlerimi sıkıyordum ve bir yandan da ne yapacağımızı düşünüyorum.Bir anda aklıma geldi ve ;
-"Buldum , buldum bundan sonra ne yapacağımızı" dedim ve sanırım aramızda en güçlü duran kişi bendim çünkü onlar bana boş boş bakmaya başladılar ikisininde gözleri kırmızı olmuştu.
Abim -"Ne buldun , bundan sonra ne yapacağız." dedi üzgün ve çaresiz bakışlarıyla.
Ben -"Anne dinleyin beni , şimdi bütün eşyalarımızı toparlayıp İstanbul'a gidiyoruz.Ben okuluma orada devam edeceğim , sonra abim kendini toparlayım tekrar işinin başına dönsün anne sen ise kitaplarını yazmaya devam edersin." dedim abim birden bu fikir aklına yatmış gibi düşünmeye başladı , annem de üzgün bakışlarıyla konuşmaya başladı ;
-"Hayatımızın akışını değiştirmek kolay değil Yankı" dedi ve bende ,
-"Anne zaten babam bizi bırakıp gitti o gittiği an hayatımızın akışı değişmedi mi , yine bir çare aramaya başlamayacakmıydık" dedim ve bana hak verircesine baktı.
Abim konuya atladı -"Anne olur bak iyi bir fikir Yankı'nın fikri hem orada hayatımız fazla değişmeyecek ki sadece Yankı'nın okulu ve senin yazarlığına başka bir şehirde devam etmen değişecekti sadece" dedi ve abim kendini toparlamaya başladı, bir anda.
Ama hepimizde bir hayal kırıklığı vardı yıllarca bizimle beraber mutlu olan ve bizimle beraber üzülen bir adam nasıl olur da bizi kolayca bırakıp gidebilir inanamıyorum hala ama babam geri dönecektir bir gün çünkü babam zor durumda kalmazsa bizi bırakmaz diye düşünüyorum yani avutuyordum kendimi.
Annem -"Tamam İstanbul'a gidelim" dedi ağzından zor çıkıyordu cümleler.
Abim -"Tamam ben gereken şeyleri yapacağım ve sizde bir an önce toparlanın sizin için önemli olan bütün eşyaları toplayın" diyerek dışarı çıktı.
Annem odasına doğru ilerledi ve bende odama doğru ilerlemeye başladım.Ben şoktayım hala ve içimde fırtınalar kopuyor resmen ama güçlü dürüp aileme yardımcı yani destek olmam gerekiyordu.Odama girdim ve eşyalarımı toplamaya başladım sonra üstümü değiştirdim bugün simsiyah giyinmiştim çünkü bundan sonra hayatımın hep karanlık olacağını düşünüyordum.Düşüncelerimin arasına babam neden gitti , neden bizi terk etti , biz onun hayatını mı zorlaştırıyorduk ve gideceği son gün neden sadece beni gezdirdi , benimle dolaştı ?? Neden annemi de bizimle gezdirmedi bilmiyorum ben bunlara cevap arıyordum tam o sırada abim aradı ve hemen açtım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Asi Serserim"
Jugendliteraturİki inatçı aşıkların birbirleri için verdikleri mücadele , tatlı atışmalar , inatçılıkları ve büyük olan aşklarını anlatmaktadır.
