Gecenin Hisleri

Önce kan Sorna Yan

17.05.16 herşeyin başlangıcı. Içimdeki utanç ve sonsuz mutluluk çabam. Bunlar sadece kanma aşaması. Ben bu aşamaya "Duyuların Sessizliği" diyorum. Sanki hisettiğim hersey yavaş yavaş büyüyerek kalbimden tüm vucuduma sessizce ilerlerken soluk borumda oluşan o ağırlık nefes almamı zorlaştırırken çok zorlanıyorum. Onsuz yaşıyamazken bide nefes alamamam nerdeyse benim için imkansızdı. Geçer belli etme dedim içime attım ama içimden atamıyordum  Sebebini bilmesemde karşısında ne konuşucak sözüm. nede yüzüm vardı ama şundan emindimki gece kafamı yastığa koyduğumda yazdığım o romanları Gerçekleştiremiyordum. Hep mutlu olucağımı düşünüyordum ne kadar geç olsada anladım mutluluğun başka kalplerde saklı olmadığını. Sanki onusuz bir hiçtim kendimi ararken kayboluyordum. Onun kalbine giden yolu ezbere biliyordum ama kendimi kaybedince herşeyi mahvediceğimi sandım. Kendimi vazgeçmeden  hep onda aradım çünkü hep yarımdım ve yanıldım. Ondan vaz geçemiyordum bilmiyordumki o beni hiç kabullenmemişti ama ikimizde öyle sanıyorduk.