Flikken Maastricht Protection

11

Eindelijk een update! Ik hoop dat jullie het verhaal nog leuk vinden? Veel plezier! Feedback = lief

Op hetzelfde moment kruiste onze blikken, Ik seinde naar hem 'Ik loop even achter die jongen aan kijken waar hij mee bezig is'. Wolfs bleef staan en ik duwde met mijn handen de flappen van de deur op zij om er door te kunnen. Ik kom in een ruimte vol met karren waarschijnlijk voorraden uit de winkel. Het ruikt echt vreselijk muf en zie verder op licht branden. Klop op de deur maar krijg ik geen reactie. 'Hallo?' Meteen komt er veel lawaai en een harde klap. Ik aarzel geen moment en schreeuw naar Wolfs. Met al mijn kracht probeer ik de deur open te krijgen, maar hij zit geblokkeerd. Kijk snel om me heen en zie een andere deur. Ik ren op de deur af en trek de deur open. Gelukkig hij is niet op slot. Met een flits zie ik de jongen het industrieterrein oversteken en zet achtervolging in. De voorsprong is best groot. Waar blijft Wolfs nou!

Na al een aantal minuten gerend te hebben zie ik dat hij een gebouw in rent en maak mijn passen nog groter. Ik kom bij het gebouw aan maar deur zit op slot. 'Shit!' totaal buiten adem kijk ik om me heen. Met een flits ren ik naar de trap die naar de boven verdieping gaat van het gebouw. Sprint per twee treden de trap op en als ik boven kom voel ik aan de deur en tot geluk is hij open. Als ik richting het andere pand kijk, zie ik dat Wolfs mijn kant op komt rennen gevolgd door andere collega's. Wat kan ik toch op hem vertrouwen.

Met mijn wapen voor me loop ik het gebouw in, Inmiddels is Wolfs achter me aange komen.

We lopen met een flinke pas het gebouw door, opeens uit het niets wordt er geschoten. Het geluid van de kogels hoor ik langs me gaan en achter me hoor ik een harde klap.

Ik duik een open kamer in en hoor vanaf de gang 'Assistentie collega's! Collega neer!! Industrieterrein-Zuid. Mijn adem stokt en ik hoor een deur dicht vallen. Als ik de vrouwelijke collega voorbij zie schieten volg ik haar. Ze sprint achter de jongen aan met het wapen voor haar uit.

Als we een aantal trappen zijn door gerend, zijn we weer de begane grond.

'Daar!' schreeuwt de collega. We zien dat de jongen naar buiten gerent is en we rennen op hem af.

Als we door de deur naar buiten rennen hoor ik al sirenes. De collega voor mij lost een schot en de jongen valt neer op de grond. Hij probeert uit volle macht nog weg te strompelen, maar hij is in zijn been geschoten. We rennen zijn kant op en houden hem onder schot. 'GOOI JE WAPEN WEG EN HANDEN OP JE HOOFD!'. De jongen schreeuwt het uit van de pijn. Had je maar niet weg moeten rennen bedenk ik me. De politieauto's omsingelen hem. Hij geeft het wapen een gooi en doet zijn handen op zijn hoofd. Er duiken meteen collega's boven op hem en doen hand boeien om. De ambulances komen ook met een hoog tempo aangereden. De jongen wordt op een brancard gelegd en meegenomen.

Nog geen enkele minuten later komt er een brancard het gebouw uit gereden. Voel dat alle zenuwen door mijn lichaam gaan tot mijn geluk zie ik Wolfs uit het gebouw komen lopen met bebloede blouse. Ik voel een traan over mijn wang lopen en loop met grootte passen zijn kant op. 'Wolfs.., ik dacht....'. Hij doet een arm om me heen. 'Wat dacht jij? Mij krijgen ze niet zomaar klein'. Wat ben ik blij dat hij niks ongedeerd is.

Enkele minuten staan we tegen de auto aangeleund. Een ambulancebroeder loopt naar ons toe. 'Gaat het met jullie?' Vraagt hij bezorgt. Wolfs is me voor 'Nee, mankeer niks'.

'Zeker?!' Wolfs knikt nogmaals overtuigend.

Die middag werden we terug op het bureau verwacht om ons verhaal te doen bij Mechels. Wolfs heeft zich opgefrist en even later hebben we ook ons verhaal gedaan.

Met Mechels hadden we besproken dat we de jongen gingen verhoren als dat van het ziekenhuis mocht.

Als jullie willen dat ik meer schrijf hoor ik het graag.