Mijn Marokkaanse leven

deel4

...Kon m'n ogen niet geloven ik zag Soufiane vol bloed en vol wonden, ik bleef naar hem staren en dacht aan ons verleden. Ik volgde het ziekenbed en vroeg de dokters wat er was. Ze mochten nog niks vertellen. Ze zeide dat ik in de wachtzaal moest wachten. Na een halfuur wachten realiseerde ik me dat ik bij Nauffel moest zijn maar toen kwam de dokter, vroeg ik wat gebeurd is met hem. De dokter vertelde : dat hij een poging tot zelfmoord wou plegen bij de Stenenbrug, maar hij belandde op ren vrachtwagen. Ik vroeg wat de reden was dat hij zelfmoord wou plegen, waarop hij antwoordde dat hij dat niet weet en hij kan pas de antwoordde krijgen als hij wakker is. Na kwartier werd hij wakker en rende ik naar zijn kamer. Hij zag er niet uit ! Ik begon heel hard te huilen, hij zei : 'wat is er en wat doe je hier?'. Ik vertelde hem waarom ik hier was en wat er was. Hij begon te huilen en vertelde me hoeveel hij van me houd, ik begon mee te huilen. En ik vroeg aan hem wat de redene was dat hij zelfmoord wou plegen en hij antwoordde: omdat jij voor iemand anders koos en niet voor mij. Ik zei: jij hebt me bedrogen. Hij antwoordde : ik bedroog je niet ik had een afspraak met een vrouw die m'n geld ging bijhouden zodat ik een trouwring voor je ging sparen voor later. Ik begon nog harder te wenen. Ik vroeg: waar heb je het niet eerder verteld, waarop hij antwoordde : jij wou niet meer met me spreken. Ik gaf hem een kusje op zijn voorhoofd en ging naast hem liggen in het ziekenhuis bed. Volgende dag, ik zag dat het 07:30 was, wajaaaaw m'n ouders zullen zeker ongerust zijn. Ik draaide me om en zag Soufiane nog slapen en toen dacht ik plots aan Nauffel ik was hem hellemaal vergeten. Ik ging naar de badkamer ik frisse me ff op en ging door naar Nauffel zijn kamer. Ik was juist aan de deur van de slaapkamer en hoorde dat hij al bezoek had. Ik ging even naar de wachtzaal ik schakelde m'n gsm aan zag kei veel gemiste oproepen van m'n ouders. Ik wou net bellen maar toen kwam m'n .... BINNEN