အဲ့ဒီ နှုတ်ခမ်းတွေ အနေအထားပြောင်းတိုင်း...
ကိုယ် ကျောက် ဖြစ်သွားတာပေါ့...။
တဆိတ်လောက်
မင်း ဘယ်တော့မှ ကိုယ့်ကို လက်မလွှတ်ပါဘူး
ဆိုတာမျိုး ပြောစမ်းပါ...။
ကိုယ် မင်းကို
ဘယ်လောက် မြတ်နိုးကြောင်းဆိုတာမျိုးတွေအထိ
ပြောနေစရာလိုသေးသလား..... ။
သေဆုံးပြီးသွားတဲ့နောက် ဘယ်နှစ်ဘဝအထိ...
ကိုယ်တို့ ချစ်ကြမလဲ တွေးကြည့်မလား... ။
ဆံဖြူသွားကျိုးတဲ့အထိ..မင်းဘေးမှာ
ကပ်တွယ်နေချင်မိတာမျိုးတွေ... ။
ရင်ဘတ်ထဲက အဆုတ်တွေ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားတဲ့အထိ
မင်းကို ယုယချင်နေမိတာမျိုးတွေ...။
မနက်မိုးလင်းတိုင်း မနက်စာဗန်းလေးကိုင်ပြီး...
မင်း အခန်းတံခါးကို ဖွဖွလေးခေါက်ချင်တယ်....။
သန်းခေါင်ယံတိုင်း မင်း ပုခုံးပေါ် အသာမှေးရင်း..
ကြယ်တွေကို ကျေးဇူးတင်ချင်တယ်...။
သိလား... ကလေး... စိတ်ကူးတွေဟာ ...
သက်တံ့ကလေးတစ်ခုပါပဲ... ။
အဲ့ဒီ ႏႈတ္ခမ္းေတြ အေနအထားေျပာင္းတိုင္း...
ကိုယ္ ေက်ာက္ ျဖစ္သြားတာေပါ့...။
တဆိတ္ေလာက္
မင္း ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ကို လက္မလႊတ္ပါဘူး
ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာစမ္းပါ...။
ကိုယ္ မင္းကို
ဘယ္ေလာက္ ျမတ္ႏိုးေၾကာင္းဆိုတာမ်ိဳးေတြအထိ
ေျပာေနစရာလိုေသးသလား..... ။
ေသဆံုးၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ ဘယ္ႏွစ္ဘဝအထိ...
ကိုယ္တို႔ ခ်စ္ၾကမလဲ ေတြးၾကည့္မလား... ။
ဆံျဖဴသြားက်ိဳးတဲ့အထိ..မင္းေဘးမွာ
ကပ္တြယ္ေနခ်င္မိတာမ်ိဳးေတြ... ။
ရင္ဘတ္ထဲက အဆုတ္ေတြ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားတဲ့အထိ
မင္းကို ယုယခ်င္ေနမိတာမ်ိဳးေတြ...။
မနက္မိုးလင္းတိုင္း မနက္စာဗန္းေလးကိုင္ၿပီး...
မင္း အခန္းတံခါးကို ဖြဖြေလးေခါက္ခ်င္တယ္....။
သန္းေခါင္ယံတိုင္း မင္း ပုခံုးေပၚ အသာေမွးရင္း..
ၾကယ္ေတြကို ေက်းဇူးတင္ခ်င္တယ္...။
သိလား... ကေလး... စိတ္ကူးေတြဟာ ...
သက္တံ့ကေလးတစ္ခုပါပဲ... ။
