Jij en jij alleen

19

Ryan

Vroeg in de ochtend zit ik weer op het schoolplein met Kayne en Justin. We zijn altijd als eerste op school om te kijken wie we vandaag kunnen lastig vallen.

'Ik kwam Lau gister tegen.' Begin ik. 'En?' Vraagt Kayne. 'Ik heb haar verteld dat Christian gevaarlijk kan zijn.' Vertel ik. 'En toen?' Vraagt Justin. 'Ze wilde er niks van weten.' Ga ik verder. 'Pff, dan moet ze er zelf ook maar achter komen.' Grinnikt Justin. 'Mee eens, hij doet haar toch wel pijn! Dan hebben we dus ook nog iets om naar uit te kijken!' Lacht Kayne. 'Nee!' Zeg ik pist. Kayne en Justin kijken geschrokken naar me. 'Ik ben de enige die haar pijn mag doen.' Grijns ik. Dan grijnzen Justin en Kayne ook.

Laura

Met een blik als onweer kom ik het schoolplein op lopen. Deze dag is enorm slecht begonnen. Zelfs zó slecht, dat hij niet veel slechter meer kan worden. Om te beginnen was ik door mijn wekker heen geslapen. Toen moest ik snel douchen met ijskoud water, want het werd maar niet warm. Daarna had ik niks om aan te trekken en werkte mijn make-up ook niet mee. Uiteraard kreeg ik ruzie met Isaac om wie de vaatwasser moest inruimen. Uiteindelijk moest ik dat dus doen waardoor ik geen tijd had om te ontbijten én moest ik alleen fietsen, want Joy is ziek en halverwege ging ook nog eens mijn ketting eraf!

Ik open mijn locker en stop er een hoop boeken in die ik niet nodig heb voor de eerste drie uren. Ik gooi mijn locker weer dicht. Zodra ik mij omdraai staat opeens Christian voor me en om een één of andere reden schiet er een gevoel van angst door me heen. 'Goedemorgen.' Glimlacht hij. 'Slechte morgen.' Mompel ik terug. We lopen praten over mijn ochtend naar het lokaal.

Zodra er een bel gaat die aangeeft dat het pauze is word ik een beetje vrolijker. Ik neem plaats in de kantine naast Mila. 'Is Joy ziek?' Vraagt Mila aan me. 'Ja, ik kom zo terug.' Antwoord ik. Ze knikt naar me en dan baan ik mijn weg naar Christian die buiten zit in het rokers hoekje. Ik krijg steeds sterker het gevoel dat hij echt gevaarlijk is. Voordat ik conclusies ga trekken of Ryan ga geloven, wil ik het zelf uitzoeken. Ik ga naast hem zitten en begin met hem te praten.

'Vertel eigenlijk eens iets over jezelf. Van vroeger ofzo. Zo goed ken ik je eigenlijk helemaal niet.' Vraag ik zonder dat mijn doel opvalt. 'Ik was gewoon net als iedere andere tiener, vervelend en slecht gehoorzaam. Verder niks speciaals.' Lacht hij. Dan heeft Ryan toch gelogen! Ik had het kunnen weten. We kletsen nog wat tot dat de bel gaat wat aangeeft dat we weer les hebben.

Ik neem plaats in het biologie lokaal waar ik helaas naast Ryan zit. Het eerste kwartier van biologie is het leukst aangezien ik dan alleen zit, want Ryan is zoals gewoonlijk te laat!

Wanneer Ryan ook binnen komt en naast me zit is mijn slechte dag weer net zo slecht.

Voor de verandering en het onverwachte begin ik eens het gesprek. 'Je hebt gelogen.' Fluister ik. 'Over?' Antwoord hij simpel, maar wetend waar ik het over heb. Ik zucht. 'Over dat Christian gevaarlijk is!' Zegt ik iets harder dan gewild. 'Kan mevrouw Honor ook even opletten? Anders is daar de deur.' Geschrokken kijk ik op. Ik knik en probeer weer op te letten. Ik wacht op antwoord van Ryan, maar ik krijg geen reactie. Hij weet dus dat hij er over gelogen heeft, die klootzak.

De bel gaat. Iedereen begint haastig zijn of haar tas in te ruimen om vervolgens zo snel mogelijk naar huis te kunnen vluchten. Ik doe precies hetzelfde en loop als laatste het lokaal uit. Iemand pakt mij ruw bij mijn pols vast en in een ruk sta ik omgedraaid en kijk Ryan in zijn ogen aan. Dan was ik blijkbaar niet de laatste die vertrok. Zijn gezicht staat gevaarlijk dichtbij en zijn donkere ogen boren dwars door mijn hoofd heen.

'Mensen kunnen liegen, daar al over nagedacht, Honor?' Fluistert hij kil. Hij laat los en loopt haastig bij me vandaan. Ik grijp naar mijn pols. Hij kneep behoorlijk hard. Dit was wat ik wilde, antwoord. Ik heb het gekregen en het zet me meteen weer aan het denken. Is Ryan degene die eerlijk is en Christian degene die tegen me liegt? Of andersom...