hayata dair yaşam (bölüm1)

2 0 0
                                    

(Konu yok)


cemal yiğit
23.7.2016 (Cmt) 17:31
Gelen Kutusu
Kime:
cemal yiğit (cemal_fbli@hotmail.com);
Evernote
Hayata dair yaşam

Nedendir bilmem biz insanlar istek ve arzularımız için yapamayacağımız şeyler yoktur ne gibi diyecek olursanız düşüncelerimi kağıda döktüm, kendi yaşantım ve insanları ele almaya günümüz insanlarını anlatmaya çalıştım.


Keyifli okumalar.














Nedendir bilmem biz insanlar yapımız gereği hep kendimizi ezdirmeyiz ezdirmekten yana kastım şu hep rahatımıza düşkünüz eskilere bakıyorum da o kadar zorluk gören ana babalarımız amcalarımız aile yapımız  çevremizde bu rahatlığa alışmış durumdalar bunlara sebep olarak göstereceğimiz birçok neden vardır kesinlikle.
Örneğin aile büyüklerimiz hep nasihat vermekte bizlere bırakın şu telefonları kitap okuyun derlerdi (ama onların düşüncesi sadece kitap okuyarak okulu geçmek miydi diye düşünürüm hep) ama şuan bakıyorum da kendileri de artık sosyal ağdalar facebook whatsapp hele ki whatsapp kadınlarımız daha çok kullanıyor genç kızları saymıyorum bile,ben doğulu bir insan olarak yengelerimi teyzemi annemi kadınların bir çoğunu büyüklere karşı yazmalarını(başörtü) gözün kapanmayacak şekilde kapattıklarını gördüm bu bir saygı temelimiydi yoksa öyle mi alıştırmışlardı bilmiyorum ama şu zamanlarda 3-5 yıl içinde artık pek fazla görmüyorum hatta 3-5 kişiyi saymasak hiç denilecek kadar az , saygınlık mı bitti ne . Eş dost amca artık kimse kimseyle konuşur değil öz kardeş bile bu durumda ilerisi için açıkçası çok korkuyorum.
Yakın arkadaşım beyto arkadaştan öte kardeşim’e bunları diyince çok takıyorsun her şeyi diyor sahiden bu düşüncelerim ilerisi için bir sorumluluk mu yoksa korkaklık mı çözmüş değilim bunu en iyi zaman gösterecek.
Herkes işi düşünce haberleşir olmuş eskiden öyle miydi, ah çocukluğum evden çıktık mı meybuz almaya çıkardık 10 kuruş kurabiye ağzımızın tadını almaya yetiyordu bile hiç olmasa futbol saklambaç seksek birde bir hentbol 9 taş akla gelecek her şey o zamanları çok arıyorum ne vardı bu kadar büyüyecek arkadaş.
Çocukken dayım bize gelmişti o sıralar mahallede yasemin adında bir kız vardı hoşlanıyordum yaşım o sıralar 6-7 vardır bu yaşta ne hoşlanması diyecek olursanız bu hayattan her şey beklerim.
Dayım o sıra eve çikolatalar kekler abur cubur mahalleye çıktım kaptığım gibi poşeti bizim doç kamyonumuz vardı geçtim kamyonun kasasına yanıma da aldım bi kaç arkadaş yaseminin karşısında hava olsun diye yiyoruz J o sıra bile düşününce her şey ümitsiz geliyordu ya sanki aramızda uzaklık vardı çocukta olsak hissediyorsun o duyguyu ama ben hiç aşık olmadım hep bir hoşlantı ama şu sıralar gönlümde biri var gibi kalbimden çok korkuyorum göçmen kuşlar gibi hemen başkasına konuyor.







Sevgi çok başka bir kavram benim için düşünüldüğünde bi anlık değil de, bir ömür vaat etmek o kadar kolay gözüksede pek beceremiyoruz .
Şu aralar sevdiğim biri var ilk defa böyle olduğumu görüyorum hissediyorum kendisi benim için vazgeçilmezim onun için her zaman dua ediyorum çünkü elimden bu geliyor şimdilik ama onun için çok endişeliyim yeter ki hedeflerinden vazgeçmesin. Onu anlatmanın vakti geldi sanırım .
Büyük cimcimem;
Ben facebook tan onu eklemek için mesaj gönderdim sizi arkadaş olarak ekleyebilir miyim diye sordum.
Onun yanıtı ise kimsin demek oldu uzaktan akraba sayılırız dedim terslemeye başladı bende sinirli davrandım öylece konuşmayı kestik sorma bir adım atıp şansımı zorladım güzel bir iyi geceler mesajı attım cevap geldi teşekkür ederim diye sonra konuşmaya başladık kişisel öz geçmişimizi öğrendik birkaç ay içinde kendimizi tanımaya başladık sonra kardeşim zeynonun oynarken videosu vardı onu göderecektim dosya boyutu fazla diye gitmedi anca whatsap tan atabilirim dedim olur o zaman at dedi o an numarasını vermicek diye korktum ama verdi  cancağızım;
Sonra konuşmaya başladık birbirimizi iyice tanımaya başladık bi ara konuşmayalım dedi bana ama o gün saat akşam 8 sularında ben yerimde duramıyorum illa konuşma isteğim var saat tam gece 00.00 derken mesaj atacaktım baktım mesaj geldi ben yapamıyorum diye bende dedim birbirimize karşı en büyük hissimiz o gün başladı o ana kadar bende ilk defa böyle bir şey oldu bu çok başka bir şeydi arkadaş
Ama bana o sıralar korkuyorum dedi bi hastalık  var dedi bi polar denilen bir hastalık psikolojik o an araştırmaya başladım hastalığı.( 
      



Eski isimlendirme ile “Manik depresif” hastalıktır. Bipolar demek, iki uçlu demektir. Yani; bir ucunda depresyon diğer ucunda hipomani ya da mani vardır. Bazen de karışık olarak bir arada olan bir hastalıktır. Depresyon dönemi, klasik depresyonlara göre daha uzun ve ağır seyreder.
Belirtileri:

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Mar 21, 2017 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

hayata dair yaşam hikayemHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin