********************************************************************************
Hello! *\(^----^)/*
I’m Stephanie Aurice Monteallegre, I’m 19 years of age. Taking up Business Administration major in Marketing Management. I live all alone by myself when my both parents died in a plane crash. Ang alam ko papunta daw sila ng Guam for business trip but suddenly the accident approach. Baby pa ako noon kaya si Nana Tessie na lang ang nagkwento sakin. Buti na lang nga daw nagkasakit ako kaya hindi ako nakasama sa kanila. Wala naman akong mga kamag-anak. Only child daw pareho sila mama at papa kaya wala akong mga pinsan.
We are rich, literally pero anu naming gagawin ko sa maraming pera nayan eh mag-isa na lang naman ako. Siguro yung iba naiinis saken kasi ang arte ko,meron ako ng ganong yaman at karangyaan. Pero para saken walang halaga lahat yan, mas gugustuhin ko pang maging mahirap at kasama ang parents ko kesa naman ngayon. Pag may sakit ka walang nag-aalaga sayo, oo nanjan nga si Nana Tessie pero syempre iba pa din kapag sariling magulang mo yung nag-aalaga sayo diba.
At isa pa hindi ko pa naman napapa-kinabangan lahat ng yan. Kasi naka Time Deposit lahat ng ari-arian namen in Swiss Bank. For my future daw sabi ni Attorney. Yun daw yung ginawa ng mga magulang ko incase na may mangyari daw masama sa kanila.
Kaya at age of 23 ko lang yun pwedeng pakielamanan at pamahalaan. By that time daw tapos na daw ako nun sa pag-aaral at for sure daw kaya ko ng i-manage yun.
Yung mga expenses ko nung bata ako lahat yun utang sa banko sabi ni Nana. Kilala daw nung may-ari ng banko yung parents ko, friend I think. Kaya madali kami nakakahiram ng pera dun. Kaya ko naman daw bayaran in the future (-___-)
Hindi naman kasama dun yung tinutuluyan kong bahay ngayon. Hindi ito yung totoong bahay namen sabi ni Nana Tessie,mansion nga daw yun eh. Nasa pangangalaga daw kasi ng banko yun kaya itong bahay na ito hindi kasama, san nga naman daw ako titira diba. Parang nakaplano na nga daw lahat eh. At yung mga gastos naman sa pangaraw-araw at sa basic needs is not a problem, because I work.
Yes, I worked since first year college as a Marketing Assistant ng isang Advertising Agency. Nagulat nga ako nung na-hire ako agad. Sinubukan ko lang naman talaga kasi ayoko ng lumaki yung utang namen sa banko kaya naghanap ako ng trabaho kahit first year pa lang ako. Ewan ko pero nung nakita nila na Monteallegre yung surname ko eh hinire na nila ako. Noong una wala lang sakin ,kaya nung tumagal-tagal ako tinanong ko yung may-ari ng agency. At nalaman ko na dati daw silang tinulungan ng parents ko financially kaya wala na daw sabi-sabi. Kami lang naman daw ang kilala nilang Monteallegre at na-confirm niya pa yon nang makita niya ang resume ko. Sobrang thank you nga sila noon sa mga magulang ko kasi wala daw gustong mag-pautang sa kanilang financing company. Buti na lang daw dumating yung mga magulang ko, kaya daw sila nakapag-patayo ng Adverstising Agency. Grabe nung naririnig ko yung kwento nung may-ari, naisip ko ang ba-bait ng mga magulang ko. Kahit wala na sila inaalagaan at tinutulungan pa din nila ako. Sayang na nga lang at wala na sila ngayon.
Hayyy…
Pero since nag-woworked na nga ako, hindi na problema yung expenses ko sa araw-araw. Dalawa lang naman kami ni Nana. Yung sa school ko hindi naman problema kasi full scholar ako dun kaya hindi na din siya dagdag sa gastusin ko. Yun nga lang kailangan kong sumali sa mga extra curricular activities.
Buti na lang nga na-maintain ko yung mga grades ko and dean’s lister din ako. And much better kasi graduating na ako this year. Hay…mababawasan na yung trabaho ko pag nagkataon at makakahanap ako ng mas maayos na trabaho.
February 10, 2013 <3
And today is my special day. Its because its my birthday and also our Anniversary.
*\(^^,)/* yes, two years na kame ni Jake, my love. Alam niya lahat sakin. Ewan ko pero ayaw niya maniwala eh hahaha! But well its not important. What matter the most is I love him. At today nga may date kame …goshh! Anung oras na makapagayos na nga.
Nakatanggap ako ng text mula sa kanya. Excited ako nun kasi syempre Anniversary namen and at the same time birthday ko din. Ewan ko pero parang kinakabahan ako. Yun bang pakiramdam na kinakabahan tapos natatakot? Err..its my day, our day hindi ako dapat nag-iisip ng kung ano-anong mga bagay. Makapag-ayos na nga, syempre dapat super duper mega maganda ako mamaya nuh. (^__^)
“where are you?” yan yung nakalagay sa text niya
I started to answer his text then….
*kring kring kring*
Teka yung phone ko, sino kaya tong tumatawag… kyaaahhhhhhh
Hindi na niya nahintay yung repl ko at tinawagan na ko. Ahemm…
(*/////*)
Si honey ko…
“what took you so long to answer my call?” aww galit si honey.
“ah…nag-aayos kasi ako, you know para sa date naten mamaya.” Gosshhhh
“ah…bout that thing,forget about it.” sabi niya
Bakit ganon, iba yung boses niya, ang plain tapos parang may iba talaga eh. Kinakabahan na ko. Napaupo ako sa pinakamalapit na upuan sa loob ng kwarto ko.. No! erase ! erase!. Hindi ko dapat isipin yun.
“ah-eh b-bakit naman honey diba mamayang 7pm na yun, eh 5pm na kasi kaya…”
“its over”
Nabingi ba ko. Ah hindi, siguro mali yung rinig ko, or iba yung ibig niyang sabihin dun sa salitang its over…shit! Ayoko din sabihin.
“C’mon Aurice, its not working” sabi pa niya,never niya kong tinawag sa real name ko. Usually honey or Stephanie yung tawag niya.
“You’re kidding right. C’mon I’ll buy that joke.” I managed to giggle to ease my emotion.
I know his kidding for saying “its over” I know he do love me, I feel it. For pete’s sake not now Jake. Its our anniversary and its my birthday!
And then I heard he gasp from the line.
“I’m sorry Aurice, I found someone new. Sorry but it just happen that I fell in love with her. I know you’ll be hurt but believe me it’s not my intention to hurt you.”
“……”
“sana mapatawad mo ko, ayoko lang na… na lokohin ka. I want to be fair to you somehow.”
“fair?”
Panong naging fair sakin to?! Kinalma ko ang sarili ko, alam kong hindi niya ko nakikita pero ayokong marinig niya na umiiyak ako. Never!
“im sorr….”
“Cut that crap jake! Kelan pa?!” sigaw ko sa kanya.
“We’ve been dating since November; she’s in my cousin’s circle of friends. But believe me I don’t cheat on you.”
“Wow? Just great… so anong tawag mo sa ginawa mo! For the last four months Jake. We celebrate Christmas and New Year TOGETHER! Pero niloloko mo na pala ako!” sigaw ko sa kanya, isa-isa ng tumulo ang mga luha ko. But I didn’t make any sound for him to recognize that I am now crying.
*silence*
“Hindi ko sinasadyang saktan ka Aurice. Alam ko someday magpapasalamat ka saken sa pag-iwan ko sayo. Hindi ako yung nararapat para sa pagmamahal mo Aurice, may lalakeng mas deserving sa puso mo. Minahal kita, at alam kong naramdaman mo yun. Sinubukan ko namang labanan eh, sinubukan kong ibalik yung dati kong nararamdaman para sayo, kasi ayoko ngang saktan ka. Pero Aurice mahal ko na talaga siya. Kaya lang naisip ko mas masasaktan kita kapag pinagpatuloy pa natin to. Maybe there are people who might fell in love with each other but not really meant to be together. Sorry Aurice, someday somehow I hope you could forgive me.”
*toot toot toot*
And that’s how my love story ends. After hanging on the line, I hurriedly jump on the bed and burst out. I cry out loud. I feel like I’m loosing my breath. It feels like dying. Now I know the feeling of a heartbroken people. It feels like your heart is crush into pieces that gives you heartache. Why do I have to encounter those things, on my birthday? Fudge!
********************************
®Maiden_Young
