YEŞİLKÖŞE 💔💚

TANITIM

Lütfen multideki şiiri dinleyin. Beğeneceksiniz. İyi okumalar...

Aslı ile herzamanki gibi akşamüstü çay bahçesinde buluşmuş Mustafa beyi bekliyorduk. Evet, herzaman geç gelirdi ama bugün sanki biraz fazla beklemiştik. İçimdeki tuhaf his her geçen dakika dahada büyüyordu sanki. Aslı'da sanki ne olacağını  hissediyormuş gibiydi.

Masadaki ılıyan çayımı elime alıp Aslı'ya döndüm. "Offff." çektim içli içli. " Hey ALAH'ım bu içimdeki tuhaf hisde ne?" kurduğum cümle ile yerinde rahatsızca kıpırdayan Aslı "Elif. Şeeeey." dedi masadaki elleriyle oynayarak. Birşey söyleyecek ama nasıl söyleyeceğini bilmiyor gibi bir hali vardı. Masadaki narin  ellerini küçük ellerimle sarmaladım ve gözlerimi gözlerine diktim. "Söyle Aslı. Kötü birşey mi var?" dedim destek olurcasına. Sertçe yutkundu."Lütfen söyleyeceklerimden sonra kendini yıpratma olur mu? "dedi dolan gözleriyle. Bende bir tepki alamayınca anlatmaya devam etti.        " Mustafa... "dedi. İsmini bile duyduğumda  hızlanan kalbim her zamanki gibi yine hızlanıyordu.
" Devam et. "dedim kısık ve bir o kadarda endişeli sesimle." Sema"dedi. Yıkımımı hazırlayan kelimeler kulağıma uğultu gibi gelmeye başlamıştı. "Mustafa'dan hamile... Ve çocuk doğmadan evleneceklermiş." Yutkunamıyordum. Bırak yutkunmayı, nefes alamıyordum nefes. Ellerim titriyordu tıpkı yüreğimin titrediği gibi. Karnımın içinde sanki birşey eziliyordu. Sema... Yan komşumuz Aynur teyzenin kızı Sema. Yeşilköşe'nin bir diğer çocuğu.

************************************

Yeşilköşe çocuklarıydık biz. Kimimiz serseri kimimiz sahipsiz kimimiz delidivane aşık. Yaşıyorduk. Ne olursa olsun zaman geçiyor acılar unutuluyordu. Unutmak zorundaydık zaten. Çünkü YEŞİLKÖŞE çocuklarıydık biz. Her köşede mutlaka biraz aşk biraz acı biraz hayal bir o kadarda hayal kırıklığı vardı.

Ve dediğim gibi yaşıyorduk işte...