Sword Art Online: Nowy początek.

Rozdział 1

Wszyscy gracze znaleźli się na placu miasta startowego.
Około 10 tyś graczy zebranych w jednym miejscu.  Widok był niesamowity.  Byłem podekscytowany ale jednocześnie przestraszony. Nerwowo zacząłem rozglądać się w poszukiwaniu Santri. Niestety nie mogłem jej odnaleźć. Ok pewnie to jakiś event powitalny - pomyślałem.
Jednak było inaczej...
Na czerwono-krwistym niebie ukazał się twórca gry Kayaba Akihiko. Oznajmił coś co zmieniło moje podejście do "gry" w której się znajdowałem.
KAYABA
"Witajcie drodzy gracze
Sword Art Online
Jak prawdopodobnie zauważyliście w waszym menu nie ma przycisku wylogowania się.
Tak jest to celowe.
Pragnę uczynić ten świat czymś prawdziwym.
Dlatego podczas konfiguracji Gearu podaliście swoje dane wzrost wagę płeć.  Było to po to aby sprzęt wiedział jak silny impuls energetyczny wysłać do waszego mózgu aby go zniszczyć.
Tak jeśli zginiecie w SAO zginiecie też w zwykłym świecie.  Wysłałem już informacje do mediów. Wasze rodziny nie ściągną wam z głów Gearu.  No chyba że chcą was zabić (zaśmiał się).  Jedynym sposobem aby wyjść z gry jest jej ukończenie.  Musicie pokonać władcę zamku Anicard który znajduje się na setnym zarazem ostatnim piętrze latającego kompleksu.  Na koniec dodał "w plecakach macie mały prezent Powodzenia ""
W plecaku miałem małe lusterko użyłem go natychmiast i nic się nie stało.  Zacząłem się rozglądać zobaczyłem że ludzie używający lusterka zmieniają się w kompletnie inne osoby (oczywiście nie wszyscy).
Okazało się że to magiczne lusterko przynosiło nasz realny wygląd do gry.  To dlatego nic się ze mną nie stało.
Przecież zrobiłem swoją postać na wzór mojego realnego wyglądu.
Nagle do mnie dotarło co się stało
Byłem uwięziony w grze w której mogłem zginąć w realnym świecie.
Stwierdziłem że nie mam czasu na smutki.  Wziąłem się w garść podczas treningu z Santri słyszałem o kolejnym mieście.  Pomyślałem że większa liczba osób podda się i zostanie w mieście nowicjuszy.  Dlatego wyruszyłem w drogę jak najszybciej.  Biegłem z całych sił po drodze zabijałem dziki oraz wilki aby powiększyć swój poziom.  Biegłem i Biegłem aż dotarłem do lasu.  Wystarczy tylko przez niego przejść (pomyślałem). Zabiłem kilka wilków zdobywając punkty doświadczenia oraz parę skór które będę mógł sprzedać. Nagle na mojej drodze pojawił się ogromny siwo-czarny wilk z ogromnymi szponami i kłami. Ruszyłem w jego kierunku. Szybkie pchnięcie mieczem,  uderzenie z góry,  wydawało mi się że moje ciosy nic nie robią.  Zjadł mnie strach.  Zacząłem się poddawać. Traciłem wiarę w siebie.  Dlaczego muszę zginąć na samym początku tej chorej "przygody"? - Zadałem sobie pytanie.
Nagle zobaczyłem błysk.  A wilk już leżał na ziemi.  Zginął ale jak?!
-Nic ci nie jest,  żyjesz jeszce?
Przed ciałem wilka stał jakieś chłopak w zielonej zbroi w ręce trzymał średniej wielkości topór.
-Tak.  Dzięki wielkie że uratowałeś mi dupe stary. (powiedziałem)
-Spoko. Jestem Grimm,  a ty?
-Nazywam się Bastian miło mi.
-To w zamian za ratunek dodajesz mi połowę przedmiotów które wypadły z Siwo-czarnego. (powiedział Grimm)
-Oczywiście bez problem.  Czy tą drogą dotrę do kolejnego miasta? (zapytałem)
-Sam się tam wybieram,  pojadę z tobą -To bardzo dobrze. Ruszamy!
Po drodze rozmawialiśmy o całej tej sytuacji okazało się że Grimm był tak dobrze uzbrojony ponieważ od razu wyruszył w drogę. Ja zamiast tego trenowałem jak używa się podstawowych ataków to trochę śmieszne. Droga zleciała w mgnieniu oka.  Weszliśmy bezpiecznie do nowego miast nazywało się Gludio.  Było tu zdecydowanie mniej osób.
Pierwsze co zrobiłem to udałem się do kupca aby sprzedać wszystkie zebrane przedmioty.  Zarobiłem trochę pieniędzy kupiłem uzbrojenie.  Czarny zbrojny płaszcz oraz długi miecz.  Wyglądałem inaczej byłem silniejszy.  Jeszcze raz podziękowałem Grimmowi za pomoc i udałem się w stronę głównego placu.  Miało tam odbyć się spotkanie dotyczące wejścia na pierwsze piętro  zamku Anicard. Na placu było już sporo osób.  Usiadłem na jednej z ławek i czekałem aż wszystko się rozpocznie...