Özür dilerim,yine tutamadım kendimi..yine nefret edemedim..yapamadım..çok denedim..sildim,yeniden yazıldı..sildim, daha derine mühür vuruldu..öyle özlüyorum ki,sensiz..yani,nasıl söylesem? kendime aciyorum bazen..ama mutlusun şimdi..ahım tutar diye korkuyodum..öyle diyilmiş..alıyorum haberlerini arada..yani,bana kalsa her gün sorarım ama,ortak arkadaşlardan utaniyo insan..samimiyim..çok da sevinmedim mutlu olduğuna..ne biliyim..ben de iyiyim..yani çalışıyorum bunun için..olmuyo qaliba,ama çaktırmıyorum kendime..zor oldu ayağa kalka bilmek..ama kalktım..inanmazsın belki,ama şimdi yanında olduğum zamanlardan daha az kötü oluyorum..nasıl söylesem?alışdım sanki..öyle günler oluyo ki,aklıma bile gelmiyosun..evet! diyorum..artık keçdi..sonra bi şey oluyo..ne biliyim,bi koku geliyo burnuma..ya da sana benzeyen birini görüyorum..bazen sadece bi şarkı geliyo kulağıma..her şey başa dönüyo..küçülüyorum o anlarda..çocuklaşıyorum sanki..sığınmaya yer arıyorum..az önce söyledim ya,kendime aciyorum..bak böyle zamanlarda oluyo en çok..insanı en çok yaralayan şey insan diyil,hatıralardır diyolar..hakikaten öyleymiş..unuturum onlarıda..ben de istiyorum senden geriye hiç bi şey kalmasın..gerçekden istiyorum..bazen nefret ediyorum kendime..bak mesela şimdi gelib sorsan ki, geriye dönmek istermisin? cevabım evet olur..bu yüzden kendime nefret ediyorum..haksızmıyım?! bazen düşünüyorum da olsun ya..hiç diyilse keçmişdeki kadar saf diyilim..daha güçlüyüm..sonra bak böyle fikirler geliyo aklima..diyorum kimi kandırıyosun? seni o kadar çok özledim ki..bunları niye yaziyorum ki ben?! bak,yine aklıma geldin..her neyse..mutlusun..gülüyosun..ben de mutluyum..ben de eyleniyorum,ben de gülüyorum..en önemlisi de sen yoksun..daha ne ister ki insan?!
