George POV
habang naghihintay ako sa labas naiiyak na ako kasi kung kailan naging kami ni Trixie ngayon sya magkakaganyan nagulat ako ng lumabas ang parents niya at lumapit sa akin at lumabas rin yung doctor at sabi na nacomatose si Trixie hindi ko nang mapigilan umiyak ako pero nagising rin siya after 31 days pero naiyak pa rin ako kasi sabi nung doctor na may leukemia si Trixie hindi ko mapigilan malungkot kasi sabi pa nung doctor na mabubuhay na lang si Trixie sa one month or 31 days nagulat ako ng malaman ko na bilang na ang araw nyo
Trixie's POV
sobrang hirap na makita yung parents mo na umiiyak kasi dahil sa akin ng magising ako ang naaalala ko lang na nahimatay ako sobrang sakit nang pakiramdam ko kasi may mga kable na nakatusok sa akin nang biglang may pumasok sa loob ang parents ko kasama si George sabi ko mom,dad anong nangyari sa akin sabi na lang nila na na comatose ako for 31 days or one month sobrang bigat ng pakiramdam ko kasi may nakasabit sa gilid ko na dugo naiyak ako kasi iniisip ko sobrang lala na ng sakit ko kay lumapit sa akin si George at yinakap ako at sabi nya kakayanin ko kung ano man ang mangyare sa akin dahil dun hindi ko napigilan maging emotional kasi pakiramdam ko sobrang importante na ako para sa kanya kaya umiyak lang ako para mabawasan lungkot ko.
