Insanlar hayal kurar kimisi çok, kimisi sadece kendini bi hayalle bağlar...
O hayalle yaşar, sanki bildin bileni o hayali kurarcasına... Sonra hayalinin baş rolündeki insan yıkıyo hayatini bağladığın haylini...
Sonra ruhun bedeninden koparcasina aci çekiyorsun... ölüyorsun, ölüyorsun ama hala kalbin atıyor. Hayat durdu. Şuan sadece yerde sürünüyorsun elinden tutan yoktur. Kaç defasında intihara tebehüş edip te ölümü görüyorsun ama gene de intiharın kimi zaman ses vermiyor sana, ölüm bile istemiyordur seni ve sadace "yaşamak" tır. Tek seçenek onun için herkes den önce kendini inandirmaktir çünkü sen yaşamak için kendini önce inandirmalisin gene aynı acıya düşersin.... önce boğuşursun içinle savaşırsın ve savaş sonrasi kazananlar yaşarlar kazanamayanlar ise sadece artk ölümü beklerler ve ölüm gelince ye kadar sadece ACı çekerler. Acı çekmemek için sadece güçlü olmak gerek ve en önemlisi de tekrar Hayal kurabilecek kadar dirençli olmabilmektir... YAŞAYIN....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACI GÖZYAŞLARINDA SAKLI
PoetryBazen içimdeki sen bana diyor ki "kalk gel, hadi gel bende seni çok özledim"....
