Zagubiony kotek, czyli o kocie i dziewczynce, która mówi sama do siebie. Zaczynajmy przygodę!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Pewna dziewczynka szła sobie do sklepu. Kiedy szła, no to sobie szła do sklepu sobie szła, tak sobie szła, kiedy szła do sklepu kiedy szła to sobie szła.
Dobra, może trochę przesadzone, ale warto czytać to, co się napisało żeby uniknąć takich błędów.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Mała dziewczynka (zakładam, że siedmioletnia) szła do sklepu i spotkała małego kota. Telepatycznie się z nim porozumiewała i od razu wiedziała, że jest głodny.
Następnie wzięła go bez chwili zastanowienia. A może to czyjś kot? A skoro już porzucony, to skąd wiedziała, że nie ma on np. pcheł?
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zacznijmy od tego, że te dialogi są źle zapisane, ale mniejsza o to.
Dziewczynka mówi sama do siebie, ciągiem: ''mamo a czy mogła bym zatrzymać tego kotka u nas w domu no nie wiem kochanie proszę mamo proszę no dobrze ale obiecał że będziesz się nim opiekować (...)''
- Przepisywanie tego bez interpunkcji to męka! - krzyknęła Neris i poszła wydłubać oczy widelcem.
Wracając do problemu, wysłała bym tą dziewczynkę do psychiatry. Ona prawdopodobnie zamordowała swoich rodziców i teraz rozmawia sama ze sobą! Udaje odpowiedzi swojej matki!
