Okyanusun Derinliği

baharı beklerken

Tam herşey düzeldi derken bir aksilik olurya hani 'buda nerden çıktı dersin' işte hayatım dur durak bilmeden öyle devam ediyordu. Yeni bir iş hayatına başlamıştım. Yorucu ve tempolu zaten durağan bir gazeteci olmak ruhuma yakışmaz diye düşündüm. Günlerden salı aylardan mayıs saatlerden öğle 15.05.
Sessizliği bozan Harun oldu.
-Seni böylesine düşündüren nedir? Dedi.
Etrafın şaşkın bakışlarından sıyrılarak;
- Bahar ayından olmalı." dedim tüm samimiyetsizligimle.
-Evet arkadaşlar!
Bugün sizlerle bir toplantı yapalım "dedi arkamdaki kapıdan bize doğru gelen ses.
Bu gazetemizin genel yayın yönetmeni Şerif Bey'di.

Bu kadar yorgunluğun üzerine olmamalıydı.
  
Eve girdiğimde küçük kız kardeşim anne ve babam uyuyordu. Sessizce odama ilerlerken bir elin omuzumda beni sarsmasiyla irkildim.

Bu kız kardeşimdi.
- "Abla" dedi.
- korkuttun beni " dedim.
-seni bekliyordum."
- hayırdır bu saate" dedim.

- Abla bugün annem ve babam senin evlenmem için konuşuyorlardı." Dedi.
Annem ve babam benim evlenmemı benden çok istiyorlardı.Ama bana göre çok erkendi henüz 24 yaşındaydım.

- Ayla !! 

- Abla kızma lütfen.Benim düşüncem degil annemlerin ." dedi
- Şimdi git ve uyu yarın okulun var." dedim.

Odamın sıcaklığı ile kendimi pencere kenarına atmıştım. Artık bahar gelmişti neredeyse. Gece soğukları o kadar da üşütmüyordu. Kendime bir yıldız seçmiştim ve onunla hayaller kurmaya daldım.