I loved deeply. I really did.
It's just that, one day, when i woke up, i had fallen out of love.
Is it really possible?
What if i was wrong all along?
But what if.. It's already Too Late?
Would everthing change?
I was driving on my way home. Medyo late na kaya wala ng masyadong traffic sa kalsada.
Ilang sandali pa ay nasa bahay na ako. Nakabukas pa ang ilaw at alam kong gising pa siya.
''This is the perfect timing'', i whispered to myself.
Pagkapasok ko sa pinto ng bahay, sinalubong agad ako ni Lianne, ang asawa ko.
''Hon! Late ka na naman umuwi. Overtime?'', she said in a sweet voice.
Tumango lamang ako. Nagtungo ako sa kusina para uminom ng tubig.
Naramdaman kong sinundan niya ako.
''Gutom ka ba? I'll prepare food for you. Tek--''.
''No Lianne! Please--''.
''Nakatulog na pala si Ellie kakahintay sayo. 'Yung batang 'yon. Ang hirap pilitin'', anito sa natatawang tinig.
Hindi ako kumibo.
Katahimikan.
Nilabas ko ang envelope sa aking briefcase. I hand it over to her. Una ay nagaalangan pa siyang kunin iyon.
She opened it and scanned for few seconds.
''Lianne, I know it will be better if--''.
''No!'', she exclaimed and ran away.
------
The next morning, maaga akong nagising para pumasok sa office. I saw her in the dining table.
Nagsusulat.
Tila abala siya sa kanyang ginagawa kaya hindi niya ako napansin.
Umalis na lamang ako without eating breakfast.
When i got home in the evening, walang Lianne na sumalubong sakin.
I thought maaga siyang nakatulog.
But i saw her in the dining table again.
Nagsusulat.
I've got this weird feeling kung anong sinusulat niya at mukhang yun na lang ang ginagawa niya buong araw.
''Baka grocery list lamang iyon'', i said to myself.
Morning came. As usual, maaga ulit akong nagising.
