YALNIZLAR

SESSİZ

2 YIL ÖNCE

Sabah Annemin sesi ile uykumu böldüm.Gözlerimi ovalayarak yataktan zar zor kalktım.Benim doğum günüm olduğu için annem hazırlık yapıyordu pastamı alıp dolaba koymuştu bile.Parti gibi bir şey değildi.Sadece en yakın arkadaşım Selin'i davet etmiştim.İlk kutladığım doğum günüm olduğundan kalbim yerinden çıkacak gibi çarpıyordu.Telefonumun çalması ile hemen açtım arayan Selin idi.

''Duru akşam 20.00 gibi geliyorum size o zaman ne giysem acaba?''

''Senle ben olacağız sadece pijama ile gelsen bile olur zaten hep güzelsin.''

''Aklıma ne geldi biliyor musun?''

''Ne geldi acaba sen bize mi gelsen?''

''Çok uzak kızım sizin ev gel işte bize hem çikolatalı pastam var.''

''Çok ıssız ya sokaklar ondan dedim neyse pasta varsa hemen geliyorum.''

Gülümseyerek telefonu kapattım.Yatağımın üzerindeki kırmızı tulumu giydim.Annem mükemmel diyerek iyi hissetmemi sağladı.Odamda beklemekten sıkılınca telefonla uğraşıyordum çok geçmeden annem elinde bir kutu ile odama girdi.

''Kızımın doğum günü demek ki.''

Elindeki kutuyu alıp hemen açtım içerisinde bir kolye vardı.

''Bu çok pahalıdır.''

''Bunu anneannen bana vermişti.Biraz para ediyor eğer zor duruma düşersen ilerde satıp biraz rahatlarsın.''

Anneme sıkıca sarılıp kolyeyi boynuma taktım.

''Anne Selin gelmek üzeredir sen komşuya git.''

''Tamam kuşum benim.''

Gülümseyerek annemi uğurladım telefonumun titremesi ile meraklanıp odama koştum.

'İyi misin?Selin'i duydum başınız sağ olsun.'

Ardından gelen sesle ellerim titremeye başladı.

'Cidden çok üzüldük biz mekanı cennet olsun.Ailesine ulaşamadım sen iletirsin.'

Telefonu yere atıp bağırmaya başladım saçlarımı çekerek kendimi yere attım ne yaptığımı bilmiyordum.Nefesim kesilir gibi olunca öksürmeye başladım kızaran yüzümle evden fırlayıp arka sokaktan evlerinin yolunu tuttum.Deli gibi koşuyordum.Ağlaşan bir çok kişi vardı kapının önünde kendimi yere atıp ağlamaya başladım.Hepsi benim suçumdu.Siyah poşete koymuşlardı Selin'i o siyah rengi sevmezdi.Tiksinirdi hatta kapalı alan korkusu da var yapamaz o orada ayağa kalkıp ambulansa doğru koştum.

''Onun kapalı alan korkusu var nefesi kesilir açın.Açın kapılarını nefes alamaz orada korkar.''

''Sakin olun hanım efendi arkadaşınız sanırım onu kaybettik.''

''Kontrol edin şaka yapıyordur.''

Gülümseyerek söylüyordum gerçek olması imkansız denilebilirdi 2 saat önce konuşmuştuk ve hazırlanıyordu.

Kadın görevli yanımdan uzaklaşarak ambulansa geçti.Selin'in annesi bana doğru koşarak geldi.Bağırarak saçlarıma yapıştı.Kalbim acıyordu.

''Senin yüzünden kızım yok artık.''

''Selin bize geliyor Asude abla.''

''Selin öldü.''

''İnanmıyorsunuz ama gerçekten bize geliyor benim doğum günümü kutlamak için.''

''Lanet olsun doğduğun güne.''