18.07.16
Günler geçiyordu.
Sen ve ben hala biz olmak için çok uzaktık birbirimize.
"Biz olabilmek için önce kendimi korumam lazım" demiştin..
Sen benim hep biriciğimsin, sevdiğim.
Sana olan hislerim yağmurun yağışı gibi huzur verici.
Ve sen her bir yağmur damlası gibi güzelsin.
Sen, ilkbaharda açan çiçekler kadar narinken; ben, güzde yerleri kaplayan kuru yapraklarım...
Sen ve ben farklı mevsimleriz.
Sen ve ben adeta gece ve gündüzüz...
Kasvetli bulutlar sarmışken göğü seni takip ettim bugün.
Kokunu yalarken tüm geçtiğin sokaklar, seni izledim bugün.
Gittin bir parkın en ücra köşesine oturdun ve o eşsiz dudaklarına koydun zehrini.
Bende az ötene oturdum ve gözlerimi sana teslim ettim bugün.
Ne hoş şey seni izlemek şu güz mevsimi...
Zehir karışınca ciğerlerine doğruldun çocuk.
Sen doğrulunca ben büküldüm çocuk.
Kafanı kaldırmadan yanıma gelmen vücudumun tattığı en güzel şaraptı belki de.
Sessizce başını omzuma yaslayıp koca bir nefes vermen boynuma yasaklı meyveyi yemek gibiydi.
Sana yakın olmak, sana yakın olabilmek, hatta tüm bunların dışında biz olabilmek ne hoş şey çocuk...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
White// Layho
Short Story'Dinle,senin suçun değil Emir dağların ötesinden gelir Bunlar senin suçun değil Göklerden yağan yağmur yalan değil'
