Prologue

2 0 0
                                    

Coleen's POV:

"I'm so sorry" banggit niya habang umiiyak

"May magagawa pa ba yang sorry mo ha?!" sabi ko

"Sana patawarin mo pa ako, kami"

"Patawad? hahaha nagpapatawa ka ba? naisip mo ba ako nung mga panahon na kailangan ko ng masasandalan, diba wala ka dahil wala kang kuwentang ina!"

*Slaap*

Naramdaman ko na lang yung palad niya sa mukha ko

"Anak-" bago pa siya makapagsalita ay pinutol ko na

"At huwag mo akong matawag tawag na anak dahil kahit kailan hindi kita tinuring na ina"

At bago pa ako makaalis narinig ko na tinawag niya ako

"Coleen anak"

Pero hindi ko siya pinansin at tuloy tuloy akong naglakad

At hindi ko namalayan na isa isa na pala tumulo yung luha ko

Im sorry ma sana mapatawad mo ako sa gagawing kong ito

Living With Lies Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon