Cesareti yoktu. Onunla konuşmak için cesareti yoktu. Ne zaman söyleyecek olsa bunu yapamıyordu. Ne zaman konuşacak olsa heyecandan herşeyi birbirine karıştığı için artık bu fikri silmişti aklından. Fakat yine de söylemek istiyordu. Çünkü söyleyemedikçe içinde büyüyen bu şeyden sıkılıyordu. Belki ona bunu söylerse "Dostum" yerine sadece adıyla seslenebilirdi ona. "Neden o?" düşüncesi ile boğuşuyordu her gece , ama yine de cevap bulamayarak ona yeniliyordu. Belki de sorun budur. Cesaret.
