ผ่านมาหลายวันหลังจากที่จีมินได้ยินที่จองกุกเอ่ยออกมา เขาได้ยินทั้งหมด วันนั้นเขารอให้เพื่อนและจองกุกเดินออกไปก่อนถึงจะขอตัวลากลับจากพี่โฮซอก เขารีบกลับมาที่หออาบน้ำกินข้าวแล้วรีบมาปั่นโปรเจคต่อ ส่วนหนึ่งก็เพื่อไม่ให้ใจคิดฟุ้งซ่านเกี่ยวกับเรื่องที่จองกุกพูด แต่อีกส่วนหนึ่งก็เพื่อที่จะทำงานให้เสร็จไวๆเพื่อที่จะใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์สุดท้ายทำคะแนนใจจองกุกให้ได้มากที่สุดก่อนจะไม่มีเวลาเพื่อไปเตรียมตัวสอบมิดเทอม
เขาคิดว่าพอขึ้นปีสี่งานต้องเยอะและหัวต้องหมุนแน่ๆ งานเยอะอีกเป็นเท่าตัวอีกอย่างเขาจะไม่มีเวลามาทำเรื่องไร้สาระพรรค์นี้อีกแล้ว
ข้อมือขาวตวัดร่างแบบโปรเจคเกี่ยวกับหัวใจอย่างลื่นไหล พละกำลังที่กำลังพุ่งขึ้นปรื๊ดปร๊าดจนทำให้ลืมเรื่องในใจจนหมดสิ้น ข้อมือหนึ่งตวัดโครงสร้างอย่างรวดเร็วและแม่นยำ ส่วนอีกข้อมือก็พิมพ์งานยุกยิกๆบนคีบอร์ดโน๊ตบุ้ค โทรศัพท์เครื่องบางอยู่ในสายการโทรแบบเปิดลำโพง ขึ้นเวลาการสื่อสารเป็นเวลาสิบชั่วโมง จีมินกลับมาจากที่ร้านกาแฟก็ตอนสี่โมงและจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยทั้งหมดในตอนห้าโมงเย็น เปิดสายคุยกับโฮซอกตั้งแต่ห้าโมงครึ่งจนตอนนี้จะตีสองแล้ว
เขาคิดว่าถ้ารีบร่างโปรเจคนี้เสร็จก็จะพักผ่อนเอาแรงไปเต๊าะจองกุกได้มากขึ้นแน่ๆ ..
"เสร็จแล้วว้อยยยยยยยยยยยยยยยย!!"
[กว่าจะเสร็จเนอะ]
"นั้นสิครับ พี่ก็พักผ่อนนะครับ 55555555"
[โอเค ฝันดีนะ]
ติ๊ด
จีมินกดดูเวลาในโทรศัพท์ที่ตอนนี้ฉายเวลา 07.36 ใช่ ..พวกเขาร่างแบบโปรเจคกันเสร็จกันตอนเจ็ดโมงครึ่งนี่แหละ มือบางกดเซฟงานก่อนจะปิดเครื่องแล้วกดหน้าจอให้พับลง เขาหันหลังพุ่งไปที่เตียงนุ่มของตัวเองก่อนเปลือกตาบางจะค่อยๆปิดนัตย์ตาหวาน