Just me.

Part 3

• Το ίδιο βράδυ..•
Βρίσκομαι εξω απο ενα σπιτι.. Το μέρος είναι άγνωστο για εμένα δεν έχω ξανά ερθει ποτέ εδώ. Μα τι είναι; Είναι αληθινό όλο αυτό; Αρχίζω να πλησιαζω όλο και περισσότερο σε αυτό το σπιτι, με σκοπό να μπω μέσα. Δεν είναι οτι το θέλω μιας και για κάποιον λογο με τρομαζει..αλλά δεν μπορω να με ελεγξω! Επειδή κάποιος ελεγχει εμένα αυτήν την στιγμη..
Μπ.Τ. ( μπαμπας Tiffanys): Tiffany Μην μπεις! Φύγε γρήγορα απο εδώ!!
Τ: μπαμπά;; Εσυ εισαι;
Μπ.Τ: εγώ ειμαι κόρη μου. Χαίρομαι που σε βλέπω όμως δεν είναι η κατάλληλη ώρα ουτε το κατάλληλο μέρος για να μιλήσουμε. Θα έρθω να σε βρω στο υπόσχομαι. Τώρα άνοιξε τα ματια σου για να φύγεις απο εδώ.
Τ: τι ονειρευομαι;
Μπ.Τ: περιπου..Βιασου δεν εχεις πολυ χρονο!
Τ: εντάξει..του είπα και ξυπνησα...
Πετάχτηκα αμέσως πανω.
G: Tiffany... Είσαι καλά;
Τ: ναι.. Νομιζω
G: Ξέρω τι ειδες. Αν θες μπορείς να μου μιλησεις για αυτό.
Τ: ο πατέρας μου..λες να έμαθαν οτι με έσωσε; Θα του κανουν κακό;;
G: ηρέμησε δεν νομίζω να τον κατάλαβαν.
Τ: τι ηταν αυτό το σπίτι; Και ποιος ήθελε να με βάλει μέσα;
G: αυτό ας πούμε είναι ενα σπίτι που αν μπεις μέσα, θα σε οδηγήσει στην κόλαση. Κάποιος προσπάθησε να σε βάλει εκεί με το ζορρυ. Πρέπει να μάθεις να αντιστέκεσαι και να ελεγχεις τα όνειρα σου.
Τ: Αυτό πιστεύω θα μου το μάθεις εσύ.
G: εμ όχι. Εσύ πρέπει να το μάθεις. Εγώ απλα θα σου δίνω θάρρος. Θα εμφανίζομαι στα όνειρα μου και θα σε βοηθαω να το ελεγξεις οκ;
Τ: οκ..Θα με πιστεψεις αν Σου πω πως δεν θέλω να ξανά κοιμηθώ;
G: λογικό το βρίσκω μετα το όνειρο που ειδες.. Η ωρα είναι ακόμα 3.. Και αύριο εχεις σχολείο.
Τ: δεν θα πάω.
G: Κίαν σου ελεγα οτι θα είμαι μαζί σου; Ηρέμησε όσο είσαι κοντά μου δεν θα παθεις τίποτα. Δεν θα αφησω κανέναν να σε πειράξει.
T: πραγματικα σε ευχαριστώ Gabriel. Αλήθεια ποσα χρόνια είσαι άγγελος;
G: 17 χρόνια. Απο τοτε που γεννηθηκες.
Τ: σοβαρά;
G: Ναι. Ελα κοιμησου τώρα. Κάνε χώρο.
Τ: Τι δίπλα μου θα έρθεις;
G: Ναι αν θες. Ξέρω οτι είσαι τρομαγμένη τωρα και..
Τ: οκ έλα.
• Το πρωι •
Μ.Τ: Tiffany ωρα να σηκωθεις.
Τ: Τώραα. -_-
G: Καλημέρα.
Τ: ΑΑΑΑ
G: τι;;
Τ: Με τρομαξες..
Μ.Τ: Τι επαθες παιδί μου γιατί ουρλιαζεις;
Τ: Τίποτα απλα μια..αράχνη.
G: Αράχνη ε;
Τ: Σσσ
Μ.Τ.: καλά..το πρωινό είναι έτοιμο μόλις είσαι έτοιμη έλα.
Τ: οκ.
G: Μόλις με αποκάλεσες αράχνη. Καθόλου ευγενικό.
Τ: Και τι να έλεγα; Εμφανίστηκε στα ξαφνικα ο φύλακας άγγελος μου ενω νόμιζα πως είχε φύγει και τρόμαξα;
G: καλά νικησες. Και όχι δεν είχα φύγει. Ήμουν ακριβώς δίπλα σου και δεν το είχες πάρει χαμπαρι.
Τ: Αλήθεια τώρα;
G: Ναι.
Τ: καλά. Πάω να ετοιμαστω και να φάω. Περιμενε με εδώ οκ;
G: Ναι εδώ θα είμαι παντα έτσι κιαλλιως.
Τ: χαίρομαι..λοιπον τα λέμε μετά.
Του είπα χαμογελώντας και βγήκα από το δωμάτιο. Wow η ζωή μου δεν μπορούσε να γίνει πιο περιεργη. Όμως για πρώτη φορά απέκτησε ενδιαφέρον.
Μ.Τ: Άντε φάε γρήγορα γιατί θα αργησεις για το σχολείο.
Τ: τι λες ουτε 8 δεν είναι.. ΙΙΙ ΕΙΝΑΙ 8 ΠΑΡΑ 5!!
Μ.Τ: ορίστε..γιαυτό τρωγε.
Τ: καλά καλά.
G: Πάρε και ενα μηλο μαζί. Είπε ο Gabriel μες το μυαλό μου. Χμμ δεν είναι κακή ιδέα βασικά. Μόλις έφαγα πήγα τρέχοντας στο δωμάτιο να πάρω την τσάντα μου.
T: Ευχαριστώ για την ιδέα.
G: Τίποτα.
Τ: Εμ δεν υπάρχει περιπτωση να σε Δει κανένας..ουτε η μαμά μου έτσι δεν είναι;
G: όχι..μονο εσύ μπορείς να με δεις.
Τ: Τέλεια. Τοτε πάμε.
G: Ξέρεις.. Μπορούσες να μου απαντήσεις.
Τ: ποτε;
G: όταν σου είπα για το μήλο.
Τ: αυτό δεν γίνεται θα με άκουγε η μητέρα μου.
G: Μα εγώ δεν εννοουσα φωναχτά αλλά από το μυαλό σου.
Τ: Μπορώ να το κάνω αυτό;
G: Φυσικά και Μπορεις. Στην ουσία είσαι μισή θνητή και μισή άγγελος μέχρι να βγαλεις τα φτερά Σου.
Τ: Οκ την επόμενη φορά θα προσπαθήσω.
G: Να Ξέρεις θα πονέσει. Όσο θα βγαζεις φτερά.
Τ: ποσό δηλαδή;
G: Αρκετά..
Τ: :(
G: θα είμαι μαζί σου εγώ όμως. Θα προσπαθήσω να κάνω τον πόνο σου λιγότερο.
T: Το υποσχεσαι;
G: Το υπόσχομαι.