Vazgeçişin ilk günü
Belki de kavuşmanın bütünü.
Bilmek bir muamma gibi
Senden uzakta bu bedeni
Yaşadı sanmazken en aptal fani.
Küçük umutlarla yeşeren
Büyük fırtınalarla
Lime lime olan
Ve en sonunda küçük kalbime sığmayan
Ama senin yokluğuna sığınan
Yolcu sevdam.
Garip bir çocuk gibi
Kimi zaman sokaklarda
Evsiz bir kedi misali.
Bir çanta buldum
Geçen gün yolda
Bir ayna vardı arka solda
Açtım baktım biraz kirli
Ama sanki vardı bir sihri.
Tanıyamadım kaptan
Senden ayrı kalan bir sebebi
Bunca gerekçeye bağlayan
Yaşam sevincini bulamadım
Kirli aynadaki yüzümde.
Sanki gezdiğim
Her bir santimde
Yüzümde bir evde
Saklanmış binlerce serçe
Sen gelince uçacakmış
Mutsuzluğun gökyüzüne.
Nefes alamıyorum artık kaptan.
Soluk boruma takılan her bir hüzün
Bugünlerde büyüyormuş gibi.
Birkaç kelimeyle iyileşmeyecek
Ya da boğazımda kalan birkaç parça yetmeyecek
Seninleyken aldığım nefesi geri vermeye.
Son sefere sakladığım bu nefesi
Ansızın benden alacak acımasız kader kafesi.
Dön artık kaptan.
Yaralar iyileşmez oldu
Nefesler geri gelmez.
Senli bir sessizliği
Sensiz bir hissizliğe
Değiştiğim günlere gel.
Son nefes kafeste kaptan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Evsiz Kelimeler
PoetryBirkaç eksik Birkaç fazla. Ama tam değil kalbim Bu ayazda. Bir küçük umut için Kendini infazda. Ya da sen gelince bitecek Bu maraz da. *** 09.03.17
