De mystieke wereld

1. Het antwoord.

1

Het antwoord.

Om half een besluiten we om naar de meisjeskamer te gaan.

Als we daar aankomen, verschiet ik me zo hard dat ik even niet weet wat ik moet doen. Lien zit tegen de kast op haar hurkje, ze weent en haar gezicht zegt :”Ik heb net een geest gezien!”

Ik denk eerst aan Emely, maar als Yanic vraag wat er aan de hand is, dringt het plots tot me door.

Yanic schiet dan ook in paniek en ik wet niet meer wat ik moet doen.

Ik zoek overal in de toiletten, op zolder, op elke plaats die ik hier in het huis kan vinden. YANAYCA IS VERDWENEN!

Yanic kijkt me volle moed aan als ik de kamer terug binnenkom, maar ik moet hem teleurstellen. Hij loopt naar de gang en roept :”Yanayca, waar ben je!”

“We kunnen nu niets meer doen, Yanic.” zeg ik tegen hem. Hij kijkt me woedend aan, maar weet dat ik gelijk heb. “We kunnen het best gaan slapen!” komt Lien tussen ons beiden. Ik kijk haar aan en weet dat ze gelijk heeft. Yanic vertikt het om te gaan slapen, wat wel begrijpelijk is nu zijn zus verdwenen is. Hij gaat op de grond naast de deur van de meisjeskamer zitten en zegt dat hij de wacht houd totdat zijn zus terug is. Ik besluit om me er naast te zetten en samen met hem te wachten totdat zijn zus terug is.

Na een paar uurtjes vallen we beiden in slaap, en ik wordt gewekt daar een stoot tegen mijn voet. Ik zie het niet goed, maar het lijkt Juta te zien. Ze is net uit de meisjeskamer gekomen, ze heeft bizarre kleding aan. Maar dan zie ik haar tatoeage weer, nu het donker is, lijkt deze nog veel enger te zijn. Plots besef ik het, YANAYCA! Zodra Juta naar boven is gegaan, maak ik Yanic wakker om naar binnen te gaan. We stormen de kamer binnen en tot mijn verbazing wordt er niemand wakker door de herrie. We kijken vol verwachting naar het bed en zien we haar terug op haar vertrouwde plaats liggen. Yanayca is terug.

Yanic wilt haar meteen wakker maken, maar ik hou hem tegen. Laat haar eerst maar een beetje slapen, ik denk dat ze een zware nacht heeft gehad. Dus gaan wij ook eindelijk eens slapen in ons bed dan.

Als de wekker gaat, schiet ik meteen wakker. We gaan aan de ontbijttafel zitten, waar enkel nog maar Lien is. We kijken haar aan om te weten te komen of Yanayca al iets gezegd heeft. Ze ontwijkt de vraag en wijst dan naar de keuken, terwijl ze zegt :”Juta.” Terwijl wij gaan zitten, komt ook Juta aan tafel zitten. ze ziet dat Yanayca er nog niet is, mar het vreemde nu is, dat ze er niets over zegt. Normaal geeft ze altijd commentaar als er iemand niet op tijd aan tafel zit. Maar dat zal waarschijnlijk zijn, omdat ze weet waarom Yanayca niet in haar bed lag vannacht. Wat heeft ze er mee te maken en waarom doet ze dit allemaal?

Als Yanayca dan toch aan tafel komt zitten, kijken we haar allemaal vreemd aan, eenmaal ze dat door heeft, vraagt ze :”Wat is er? Ik weet dat het vroeg is en dat ik er nu niet uitzien. Ik weet het, ik heb gewoon een bad hairday!”

Aan het gezicht van Yanic te zien is dat hij haar meteen wilt uithoren, maar roept plots :”Aaaa!” Eerst besef ik niet waarom hij plots “Aaaa” roept, maar dan zie ik het gezicht van Lien; Ze heeft hem net een trap verkocht en besef dat ze ons net gered heeft. Juta die het totaal niet doorheeft zegt op het einde van de maaltijd dat we mogen beschikken.

Na het ontbijt vertrekken we met ons vieren, naar onze kamer. We beginnen meteen over gisteren avond. “Waar was je zus? Ik was doodongerust!” vraagt Yanic. “Wat is er vandaag met jullie? Jullie doen echt vreemd vandaag! Jullie hebben mij niets te verwijten, ik ben degene die kwaad moet zijn.” antwoordt ze, terwijl ze onbewust haar stem verheft.  We kijken haar vragend aan en ze begint uit te leggen, waarom ze kwaad is :”Jullie gingen mij gisterenavond wakker komen maken, maar dat hebben jullie niet gedaan.”

Nog voor dat ze verder kan vertellen onderbreek ik haar en zeg haar dat we haar wel wouden komen wakker maken, maar toen we hier aankwamen, was je verdwenen. Waar was je?

“Leugenaars, ik was de hele nacht in mijn bed.” antwoord ze nog woedender dan daarnet. Maar dan komt Lien er plots tussen en maakt een einde aan deze ruzie door te zeggen “Het is waar Yanayca, je was echt weg. En geloof het of niet, het is gewoon zo!”

“Ik weet van niets, ik heb wel vreemd gedroomd en het leek wel echt. Maar ik ben mijn bed niet uit geweest.” reageert Yanayca en niet veel later vraagt Yanic aan haar om heel haar droom uit te leggen.

Ze liep door een bos en een stem riep steeds haar naam. Het was een vrouwelijke stem, maar die was zo zacht en warm, dat het een soort van drang was om hem te volgen.

“Op een bepaald moment kwam ik in een soort van cirkel van zand. Er stonden mensen rond die cirkel, het waren er een stuk of vijf. In het middelpunt van die cirkel stond een steen. Maar het speciale aan die steen was dat er ook water afliep en te gelijker tijd ook vuur. Het was echt vreemd, op die steen lag er ook een soort glazen bol en in die bol zaten onze vier elementen, …” stopt ze plots met haar uitleg, omdat ze de rest niet meer herinnert.

“vijf mensen?” vraag ik haar en ze antwoord vrij snel :”Ik weet niet wie het waren, ze droegen vreemde kleding, een soort zwarte jurk, met kappen op hun hoofd. Waardoor ik hun gezichten niet gezien heb.” Terwijl ik luister naar haar beschrijving, besef ik het plots. Juta had dat gisteren ook aan toen ze uit de meisjeskamer kwam. Door dat laatste valt mijn frank en weet ik dat het geen droom was, maar echt gebeurt is. Wat is er daarna nog allemaal gebeurt? Hoe langer ik hier in het huis zit, meer vragen er steeds komen.

De weken gaan plots snel voorbij en als de eerste sneeuw blijft liggen, zijn het al examens. Na die periode krijgen we ons rapport en al hoewel het mijn echt niet slecht is, verschiet ik nog het meeste van dat van Yanic.

Hij heeft maar drie buizen, het klink vele slechter dan dat het is. Zeker als je bekijkt hoe weinig hij voor zijn examens gedaan heeft.

Elke keer als ik wou beginnen studeren, begon hij mij uit te lachen en hem aftevragen waarom hij überhaupt zou studeren. Dus heeft hij in die twee weken enkel met propjes naar mij zitten gooien of tekeningen zitten maken.

Tijdens de kerst vakantie, ben ik voornamelijk in het internaat, omdat mama het weer eens te druk heeft met haar werk.

Op kerst- en oudejaarsavond ga ik wel naar mama, maar dit jaar is anders dan andere jaren. De gedachten dat er nog iemand anders buiten mijn vader ontbreekt in de familie is moeilijk tijdens deze periode. Emely, mijn zus of beter gezegd geest/zus zou nu bij ons moeten zijn. Ik vindt het nog steeds een vreemd gevoel, dat ik een zus heb.

Alles lijkt zijn normale zaakje te gaan, maar eigelijk is er veel veranderd sinds de verdwijning van Yanayca. Zo gebruikt ze haar ventilator boven haar bed niet meer, ook zit ze niet meer constant tegen het raam geplakt voor frisse lucht. Hoe langer en hoe meer ik haar opserfeer, hoe meer het duidelijk wordt; YANAYCA IS HAAR ELEMENT KWIJT. Wat dat betekend, weet ik niet. Ze lijkt er geen last van te hebben, integendeel volgens mij is ze zelf blij dat ze er vanaf is.

Na die bewuste avond bleef alles rustig, ik heb Jurgen niet meer gezien of gehoord. Emely is niet meer langsgekomen en Juta ben ik ander beginnen bekijken. Vroeger dacht ik dat alles wat ze voor ons probeerde te doen, gewoon een manier was zodat we haar leuk zouden vinden. Maar eigenlijk is ze best lief, als je haar enge tatoeage wegdenkt en de dingen die ze nu al gedaan heeft.

Maar alles veranderde toen …