Yürüyordum nereye gideceğimi bilmeden yürüyordum.
Canım yanıyordu,bugün hayatımın en kötü günüydü galiba -galiba değil kesin- Babam hayatımda en değer verdiğim insan gidiyordu. Ellerimden kayıp gidiyordu. Bugün babam benim yüzümden trafik kazası geçirmişti.
Ve en kötüsü de bugün benim doğum günümdü.
Bana hediye almaya giderken karşısına çıkan motoru fark edememişti ve motora çarpmamak için yoldan çıkıp duvara toslamıştı.
Gidiyordum babamın yanına yoğun bakıma gidiyordum. Dutümü kritik di. Annem sinir krizi geçirmişti. Bu yüzden onu bayıltmışlardı. Haberi alır almaz ne hakla hikmetse koşarak gidiyordum tahminen 15 dakikaya orada olurdum. Tam karşıya geçiyor-
"Önüne baksana kızım "
Duyduğum sesle arkama döndüm ve biz gibi bir sesle ;
"Bana mı dedin?"
Diye sordum.
Suratımda nasıl bir ifade varsa artık çocuk şaşkınlıkla beni inceledi ve
"Evet"
dedi buz sesime karşılık kaşlarını çatarak.
"Iyı" dedim ve arkamı dönüp babama yetişmek üzere koşmak için atak yaparken kolundan çekildim.
"Özür dilemeyecek misin? "
diye sordu kahverengi gözleriyle gözlerimin içine bakarak.
Söylediği şeye karşılık gözlerini devirdim ve kolumu elinden kurtardım.
" Salak mısın be? Beni rahat bıraksana" dedim ve koşmaya devam ettim.
Gözlerinin sırtımda olduğunu hissedebiliyorum.
***
Sonunda hastaneye vardığımda annemi camdan izliyordum.
Muhtemelen bu günden sonra -eğer babama bir şey olursa- yüzümü dahi görmek istemeyeceğini biliyordum. Babam ameliyatta olduğu için onu göremiyordum. 2 saat daha bekledim. Ağlamaktan gözlerim şişmiş ve burnum kızarmıştı. Normalde kolay kolay ağlayan bir kız değildim. Ben düşüncelere dalmışken doktor;
"Murat Atahan'ın yakını mısınız? "
Diye sorduğunda kızı olduğumu söyledim. Doktor derin bir nefes alıp bıraktı
"Elimizden geleni yaptık başınız sağ olsun."
Duyduklarımla önce durdum sonra bir kahkaha patlattım. Doktor bana şaşkınlıkla bakıyordu. Aniden öfkeyle baktım
"Elinden geleni yaptığın falan yok! Babam ölemez! Yalan söylüyorsun!"
Diye bağırdım. Beni 4 hemşire zorlukla tutuyordu.
En son hissettiğim o lanet iğnenin kolunda bıraktığı acıydı.
Masal Atahan hayatta en değer verdiği insanı kaybetmişti.
Hayata bir sıfır yenik başlayan ben tekrar yenilmiştim. En çok da canımı acıtan buydu.
*****
Yorum ve voteleri bekliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mutsuz Masal
Teen FictionBen masal 16 yaşında babasını kaybetmiş ve hayatın zorluklarını genç yaşta görmüş bir kızım. Her şey den vazgeçmiş ve ümidimi yitirmişken aşık oldum. Tüm acılarımı onunlayken unutmak kadar güzel bir duygu yoktu. Ya meriç de beni bırakıp giderse??
