Analyn

One

Inayos ko ang gusot na damit ko dahil sa kahihintay kung ako na ba ang tatawagin para sa pag aaply ko ng trabaho.

Mendez Aircraft Company, its an corporation that designs, manufactures and sells airplanes worldwide. Its also provides product support services. So hindi nalang kataka-taka na chosen people and High Standards ang kinukuha nila. But even wala akong maipakitang any evidence na nakapagtapos ako, ipapakita ko na kaya kong gampanan ang trababo ko.

Hirap man ako sa buhay ngunit meron naman akong taglay na talino para makayanan ko itong trabahong ito kung sakaling matatangap ako. Ito na ang pang limang kompanya ang napasukan ko, ang iba ay hindi ako tinangap dahil wala naman akong patunay na nakapag tapos ako ng pag aaral. Pero sana, matangap naman ako. Ilang araw na akong nag titiis sa tinapay na tag lima para sa umagahan hanggang hapunan ko. Nag titipid kasi ako at yung ibang pera naman ay nagastos para sa pamasahe sa mga kompanyang hindi ako tinangap.

I need this job desperately. Pag hindi ako tinangap ay tiyak na sa basurahan ako pupulutin. Imihasyon ko palang ay nag-sitaas na balahibo ko, paano nalang kung maging pulubi ako. Wag naman sana.

Naubos na rin kasi lahat na perang iniwan sa akin ni Nanang nung nama-alam na sya. Bukod sa pagkain ko, pinang bayad ko rin sa mga utang ko at sa tubig at kuryente.
Kaya kung sino man ang may ari nito ay ipapakita ko na kahit wala man akong diploma or anything report ay kaya kung gawin lahat lahat na ipapagawa nya. Even im look like a desperate, so what? I need this job, and i wish na matangap ako.

"Ms. Analyn Hereford."

Saktong pag tayo ko ay hudyat na ako na ang susunod na interview-en. I calm my self first para kahit papaano ay masagot ko lahat na tanong regarding to my self and why i choose this company. Karamihan na pinasukan kong kompanya ay yan ang kadalasang tanong nila sa akin.

"Im here."

I said and smile to her. Inayos ko ang mga gamit ko at pasimpleng pinahid ang pawis ko dahil sa kabang nararamdaman ko. Di hamak naman na sa apat na kompanyang napasukan ko ay ganito ring eksena at pakiramdam ko. Pero iba ito, na parang halos lumabas na ang puso ko sa kaba ko. Hindi naman ako masyadong kinabahan sa iba. Well kung titignan mo naman, di hamak na malaki at sikat ito kesa sa ibang napasukan ko kaya dapat lang akong kabahan.

Taas nuo akong nag lakad at sinundan kung saan papunta sekretarya na papalitan. I run my fingers through my hair at pinag laruan ko ang dulo nito. I usually do this if im feeling nervous.

"Relax Ms. Analyn, Mr Mendez won't hurt you."

Nawala kunti ang kabang nararamndaman ko sa sinabi nya.I nod and smiled confidently to her.

"Come, Mr. Mendez is waiting for you."

Pag kasabi nya yun ay pumasok na ako sa office nya. Nakita ko syang naka upo at may binabasang papeles, ang kabang nararamdaman ko ay halos dumoble sa bilis ng pag tibok ng puso ko. Come on, i need to relax.

"Good morning po,Sir."

Mabilis na umangat ang ulo nya at mistulang nakakita sya ng multo. I stared his bluish eyes and manly posture. His naturally dark brown hair, his pointed nose and his sexy kissable lips. Everything is perfect to him.

"Analyn?"

Bigla akong nagulat sa sinabi nya. Bakit nya ako kilala? Na basa nya na ba yung resumes ko? And why does its sounds familiar to me if he says my name.

"Analyn Ferries?"

Umawang ang labi nito at malalim na nakatitig sa akin na mistulang may kasalan akong nagawa. Like i do something wrong, it's rude to say but may nagawa ba akong kasalanan sa kanya. His stare can kill someone at kung nakakamatay man ang tingin ay baka kanina pa akong patay.

"Kilala mo ako?"

I said unconsciously.

"What question is that Analyn, malamang na kilala kita! Almost three years Analyn at nag pakita ka pa! What do you want? A money? I give you para maka alis ka na sa harapan ko."

Parang may tumusok sa puso ko sa huling sinabi nya. I don't know but why im confused everything that he said. Bakit nya ako kilala? And may alam ba sya sa nangyari sa akin three years ago?

"I am here para mag apply?"

I said confusedly. Pina kalma ko muna sarili ko. I look at him straight to his eyes.

"Are you kidding me? Alam mo ba yang pinagsasabi mo? Look, kung wala kang lolokohin wag ako, ok! If you need money, i give it to you. Total, you look like a desperate and gold digger bitch!"

Umawang ang labi ko at nagulat sa mga pinag sasabi nya. How dare him to say that im a gold digger! Ok lang sana na sabihan nya ako ng bitch but a gold digger thing?
Pinakalma ko muna sarili ko dahil kanina pa ako nagtitiis sa galit na nararamdaman ko. All passion and perfection na nakita ko sakanya ay nawala at napalitan ng galit. I just can't believe na kilala nya ako by my name, yes, but ang hindi kapaniwala ay pinag sabihan nya ako ng mga masasakit na salita.

"Excuse me Mr. Mendez, nandito ako para mag apply ng trabaho at hindi para tratuhin mo ako ng ganito. You know, i didn't know you at para sabihin ko sayo. I. Am. Not. A. Gold Digger! Im done! Hindi na ako mag aaply sa walang kwenta niyong kompanya!"

Im done to him! If ganyan rin lang pala ugali nya even he's handso-, no. Kung ano-ano iniisip mo Analyn! Sinigawan ka na nga't pinupuri mo pa!
Bago pa ako maka alis ay umalingaw-ngaw ang maskuladong boses nya.

"And where do you think you're going?! Just stay Analyn, im not done with you!"

Umirap nalang ako sa hangin at dali-daling umalis sa office nya. Narinig ko pang tinatawag nya ang pangalan ko ngunit di ko na lang pinansin iyon. Para saan pa? Para maliitin nya ako? Nakita ko pa yung nag assist sa akin na nakakunot ang nuo. Mag tatanong pa sana sya pero di ko nalang pinansin at dali-dali rin akong sumakay sa elevator. Nakita ko pang lumabas sa office nya at tila may hinahanap. Buti nalang nung saktong pag tingin nya sa akin ay sumara na ang elevator.

Nakakainis talaga sya! Hindi na talaga ako babalik dito! Hindi na!