Book 2 of MIF:My Imbecile Wife

MIW:thirty-four

Natsumi's POV

"anong I know?? Hindi kita magets.."

"hayss.. anong nga bang aasahan ko sa imbecile wife ko.. hahha" sabi niya sabay gulo sa buhok ko..

"Aish.. hon.. ginulo mo buhok ko.. ayusin mo yan"

"hon.. hindi na kailangan maganda ka pa rin kahit magulo ang buhok mo.. mas magulo pa nga jan yung buhok mo nung ginawa natin si Natsu at Stace—"

Tinakpan ko ang bibig niyang bastos habang nanlalaki ang mata.. at syempre namula na naman ako..

"hon... bakit kailangan mo pang sabihin yan.. baka may makarinig nako.. "

Inalis ko na rin ang kamay ko sa bibig niya.. tumawa siya.. aish...

"hon.. sabi ko nga tayo lang dalawa ang nandito.. wala namang makakarinig kahit gumawa pa tayo ng milagro.. what do you think? Sundan na kaya natin si Stace?"

Sabi ni hon sabay taas baba pa ng kilay.. sinapok ko naman siya..

"hon! Isa... kasama natin ang mga bata.. tumigil ka.. bumalik na nga tayo baka hinahanap na nila tayo..."

Nakita ko pa ang pagnguso ni hon na animo'y inagawan ng candy..

Mabilis ko naman siyang hinalikan sa cheeks..

"wag kang mag-alala hon.. susundan din natin si Stace.."

Biglang lumiwanag ang mukha niya.. ngiting aso eh.. ahhahah

Siya naman ngayon ang humalik sa akin.. chansing na..

Hinawakan niya ang aking kamay at naglakad na pabalik..

Nagulat kaming parehas ni Kurt dahil sa biglaang pagsigaw ni Stace...

"KUYA!!!!!!!!!!!!"

Mabilis naming hinanap ang mga bata..

Nataranta kami lalo dahil sa pagtawag samin ni Stace habang umiiyak..

"Mom... dad!!!!!!"

Nakita namin si Stace na umiiyak..

"Stace anong nangyari? Nasan ang kuya mo?" tanong ni Kurt...

Umiiyak lang si Stace at tinuro ang kuya niya..

"Natsu!!!!!!" sigaw ni Kurt

----

Kurt's POV

"Natsu.. stay calm okay?... wag kang magpapanic.." sabi ni Kurt kay natsu..

Ako naman ay natataranta dahil maaaring mapahamak si Natsu sa iisang maling galaw lang niya..

"hon.. kumuha ka ng kutsilyo bilis! Isama mo na si Stace"

Lumapit ako sa kinaroroonan ni Natsu na ngayon ay nasa harap ng isang cobra...

bakit nagkaroon ng cobra dito? lapitin ba talaga kami ng disgrasya?? Haistt..

Nakalapit ako kay Natsu at pinapunta siya sa likod ko...

Dumating na din si hon dala ang kutsilyo...

"Natsu .. makinig ka... pagbilang ko ng tatlo... tatakbo ka papunta sa mommy mo.."

Hindi siya sumagot..

"Natsu.. please.. kahit ngayon lang making ka sakin.. ayokong mapahamak ka..."

"magbibilang na ako.. please... making ka sakin..

"isa...

Dalawa.."

Tumango muna ako kay hon na nagsasabing ihagis niya ang kutsilyo at ginawa niya nga.. nasambot ko ito..

"tatlo"

Tumakbo si Natsu, kasabay ng pag asinta ko sa cobra.. thanks god at tinamaan ito..

"yehey!! Ang galing ni daddy!!"

Sabi ni Stace sabay talon pa...

Ngumiti lang ako.. tumingin ako kay Natsu na ngayon ay nakatungo... gusto ko pa siyang kausapin kung ok lang ba siya... pero hindi ko na ginawa..

lumapit na ako sa kanila at iginiya na sila pabalik..

------------------

Umaga na... eto na naman ako at mabilis na kumakain... baka kasi maabutan pa ako ni Natsu at hindi na naman siya kumain..

Muli kaming iniwan ni hon at Stace dahil bibili daw sila ng bagong sapatos para sa nalalapit na recognition ni Stace.. nakakatuwa talaga at the same time nakakaproud dahil kasali sa honor ang mga anak ko...

Mamaya ito gaganapin.. at hindi ko alam kung papayag ba si Natsu na sumama ako..

And speaking of.. pababa na siya ng hagdan... madali kong isinubo ang aking natitirang pagkain pero sa kasamaang palad ay nabilaukan pa ako...

Aish!! Buhay nga naman... hindi pa ako makakuha ng tubig dahil walang tigil ako sa pag ubo.. nakakapamura to...

Nagulat na lang ako ng nag abot si Natsu ng tubig at kinuha ko na ito.. gulat na gulat ako habang nainom kase umupo siya sa tabi ko at nagsimulang kumain...

"Thank you... son..."

.. hinahanda ko ang aking sarili sa mga sasabihin niya pero wala ako narinig...

Patuloy lang siyang kumain..

Hindi ko napigilang ngumiti...

Nagpatuloy na lang din ako sa pagkain.. tahimik lang kaming kumakain... hanggang sa nakita kong patapos na siya..

naglakas loob na rin akong magtanong sa kanya..

"ahm... son.. pwede ba- na-.. ano.. pwede ba akong magpunta sa recognition mo?"

Tumingin ako sa kanya at naghihintay ng sasabihin niya..

Uminom siya ng tubig at naglakad na paakyat ng kwarto...

Okay... alam ko na ang sagot... napabuntong hininga na lang ako...

suddenly... parang gusto kong maiyak dahil sa frustration.. niligpit ko na lang ang hapagkainan.. dapat talaga hindi na ako nagtanong alam ko namang hindi siya papayag..

"Okay..."

Halos masamid ulit ako sa sarili kong laway dahil sa sinabi ni Natsu....

Hindi ko tuloy napigilan... pagkasara ni Natsu ng pinto niya..

"YES!!!!"

Daig ko pa ang sinagot sa sobrang saya ko....

----------------

ιαмαƒαвυℓσυѕαυтнσя