promise+myg,k.jenn

twelve

06.23.17

anlamını bilmediğimiz bir şekilde 

okulda konferans salonunda toplanmıştık

sen yoktun 

öndeki sıranın duvar kenarında tek başıma oturuyordum 

yalnızdım

çevremdekiler gülüp birbiriyle şakalaşırken yalnız başıma oturuyordum

çabuk bitsin istiyordum

geçen seneyle kıyaslayınca şuan daha gerçekçiydim

her zaman yansıttığım enerjik kız imajına uymak zorunda değildim

bu imaja birgün son vereceğimi biliyordum 

ancak bu şekilde olsun istemiyordum

önceden ağladığımda yalnız değildim samimi olmasalarda yanımda insanlar vardı

sen vardın yoongi

önceden ağladığımda bana sarılırdın

ancak şimdi sarılmıyorsun

önceden bana verdiğin sözleri tutardın 

ancak şimdi tutmuyorsun

mutlu değilim çok büyük çöküşler yaşadım

yalnız kaldım

her şey çabuk bitsin istiyordum 

toplum içindeki yalnızlığımdan kurtulmak istiyordum

ölümün beni bulmasını istiyordum

her şey ortaya çıksın istiyordum

belkide her şey ortaya çıktıktan sonra ben ölüme gitmeliydim

ışıklar söndü

konferans salonu siyaha büründü

tıpkı kalbim gibi 

ama benim ışıklarım bir daha hiç yanmayacaktı

herkesten bir koku nidası yükseldi

ben tepki vermedim

karanlık çoktan beni içine çekmişti çünkü,

benim ışığım yoktu

ışıklar yeniden geldi bu sefer sahnede biri belirdi

ışığımın sönmesine sebep olanlardan biri vardı

gözlerim öfkeyle doldu