Evet bir önceki yazımda dediğim gibi her mutluluk ardından gam getirir.Fakat hep böyle devam edecek değil sadece şunu bilmeliyiz ki acılar ve dertler olmasa biz olgunlaşamayız.
Eğer bu hayatta birşeyler yaşamadıysak nerden bilebiliriz ki o an ne yapmamız gerektiğini sadece bilmek değil o anki tepkimiz ne olacak ?
Mesela daha önce hiç yaşamadığınız bir olaya karşı nasıl yaklaşırsınız ?
Asıl konuya dönecek olursam biz hep bir acı ve dertte ne kadar aciz olduğumuzun farkına varmıyormuyuz ?
En çok o zamanlarda anlamıyor muyuz? Sağlığımızı kaybettiysek sağlığımızın değerini ailemizi kaybettiysek ailemizin değerini ? Evet işte tam o zamanlarda anlaşılır. O anlarımız da keşke demezmiyiz . İşte acılarımız aslında bizi biz yapanlardır .
Bizi doğru yola sevk ederler .Ve bir nebzede olsa gerçek hayata dönmemizi sağlarlar .Çünkü acizliğimizin farkına varırız.
Peki daha ne kadar bu dertlerden sitem etmeye devam edeceğiz . Aslında onların bize bişeyler kattığını ve hayata karşı bizi hazırladığını ne kadar görmeyeceğiz.
Sitem etmeyelim artık, acılarımız bizim artılarımız . Ve artık bir şeyleri kaybetmeden önce onların kıymetini bilelim ki pişman olmayalım keşke demeyelim .
Sevgili okuyucularım oylama ve ya yorum yaparsanız çok memnun olurum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dünyanın Fısıltısı
Ngẫu nhiênGönül, dert ile yandı; derdimi paylaşacak bir dost yok. Çok yer gezdim hüznümü azaltacak bir kişi yok. 'Ben yarinim' diyen çok amma gerçekte vefalı bir yar yok.
