Το ημερολόγιο ένος ναυαγού

charapter3: alone

5/9/1999
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Αφότου ξύπνησα προχώρησα προς την κουζίνα για να δω αμα έχει μείνει τίποτα να φάω. Βρήκα λίγο ψωμί. Το έκοψα σε μερίδες για να μου φτασει για όλη την μέρα. Εκανα βόλτες στο καράβι για να περάσει η ωρα, όμως δεν είχε αποτέλεσμα. Δεν μπορούσε να βγει απο το μυαλό μου η σκέψη πως δεν θα ξανα έβλεπα την πολυαγαπημένη μου οικογένεια. Πρεπει να είχε μεσημεργιασει, πήγα στην καμπίνα μου και ξάπλωσα. Πανω που είχε αρχίσει να με πέρνει ο ύπνος άκουσα μια φωνη να σιγο ψυθιριζει την λεξη "βοήθεια". Τηναζομαι απο το κρεβάτι μου.  "Δεν γίνετε να έχω τρελαθεί απο τώρα" έλεγα απο μέσα μου. Οσο προχωρούσα η φωνη ακούγονταν λες και ηταν δίπλα μου. Ξαφνικα ενα καμμένο χερι ακούμπησε το ποδι μου. Ξανα τηναζομαι,  βλέπω πως κάτω απο μια σωρό με  καμμένα ξύλα βρισκόταν ο καπετάνιος του πλοιου. Αρχισα να βγάζω όσα ξύλα μπορούσα απο πανω του και έπειτα τον τραβηξα. Τον σηκωσα και τον πήγα στην καμπίνα μου. Το προσωπο του ηταν μισο καμμένο. Ετρεξα προς την κουζίνα και πήρα ενα βρεγμένο πανί. Επειτα, επέστρεψα στην καμπίνα και έβαλα το πανί στα εγκαύματα του. Το πανί είχε απορροφήσει λίγο απο το αίμα στο πρόσωπο του. Τον ρώτησα αμα μπορεί να μιλήσει και κούνησε το κεφάλι του. Πήγε να μου πει κάτι όμως τον διέκοψα ρωτώντας τον πως έγινε το ατύχημα της φωτιάς. Δεν μίλησε, το  μόνο που έκανε ηταν η κίνησή του χεριού του προς τα δεξια. Κοίταξα προς το μέρος που έδειχνε το χερι του όμως δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήθελα να μου πει. Ξαφνικα πέφτει πανω απο το κρεβάτι στο πάτωμα. Τον σηκώνω και σιγο ψυθιρισε "βγάλε με έξω". Εβαλα το χερι του γύρω απο τον λαιμό μου και πήγαμε μαζί εξω στο κατάστρωμα. Ξανα σηκώνει το χερι του προς τα δεξια, τον αφήνω κάτω ξαπλωμένο και πηγαίνω προς τα δεξια του καταστρώματος. Κοιταω στο μέρος του καπετάνιου και εξακολουθούσε να δείχνει προς τα δεξια. Ξανα κοιταω προς τα δεξια και απο το πουθενά είχε εμφανιστεί ομίχλη. Αρχίζω και παρατηρώ την ομίχλη προσεκτικά. Ξαφνικα ακούω μια κραυγή απο πίσω μου γυρναω τρομαγμένος και ο καπετάνιος είχε εξαφανιστεί. Ξανα γυρναω απο την μεριά της ομίχλης και άρχιζε να με πλησιάζει. Ετρεξα γρήγορα μέσα στο πλοιο. Πρωτη μου φορά ειχα τρομάξει τόσο. Ξαπλωνω στο κρεβάτι μου και με πέρνει ο ύπνος για κάνα μισαωρο. Οταν ξύπνησα η ομίχλη ηταν ακόμα γύρω απο το πλοιο. Προχωράω προς την κουζίνα και παίρνω ενα μαχαίρι. Ξανα βγαινω εξω και το πλοιο απο την μέση του ωκαιανού βρισκόταν στην αμμουδιά ενος ομιχλώδες νησιού.

Γεια παιδιά ελπίζω να σας άρεσε περισσότερο αυτό το κεφάλαιο. Πατήστε το αστερακι αν σας άρεσε 😘😘😘