AVUKAT

2. bölım

Keplerimizi attıktan sonra beni bekleyen ailemin yanına hızla yürümeye başladım .
Annem ve kardeşim heyecan içerisinde beni bekliyorlardı.

- sonunda
diyerek kollarını iki yana açtı annem ve ekledi " tebrik ederim güzel kızım "

Büyük bir tebessümle karşılık verdim ve bana açılan iki güzel kolun arasına sıvıştım . Annem benim bu hayattaki  tek sırdaşımdı.  kardeşimi de unutmamak lazım tabi ki ...

Kep töreninden hemen sonra büyük bir kutlama olacaktı fakat katılıp katılmama konusunda kararsızdım .

"Zümrüt "  diye seslenen Zeynep' e kaydı bütün bakışlar. Tüm neşesiyle kocaman kucakladı her birimizi teker teker . 

"Nasılsınız Nalan teyzeciğim " dedi sırnaşık bir tavırla ,  annem ve Zeynep arsında çok samimi bir sohbet başladı 

"İyiyim güzel kızım seni de tebrik ederim " 

" çok teşekkür ederim Nalan teyzeciğim kutlama yapacağız arkadaşlar arasında acaba Zümrüt katılır mı diye sormaya geldim "

Şaşırdı annem çünkü bu hususta  hiçbir şeyden  habersizdi  tek kaşını kaldırıp bana baktı annem  "yaa öyle mi ?  Zümrüt  sen böyle bir kutlama olacağını  biliyor muydun ?" diye sordu bana 

kafamı onaylar bir şekilde salladıktan sonra kararsız olduğumu dile getirdim lakin Zeynep hem beni hem de annemi nasıl bilmiyorum ama ikna ederek  bugünkü kutlamaya katılmaya karar vermemi sağladı  .

Annem ve kardeşimi uğurladıktan sonra Zeynep  ile beraber bizim bölümün de içinde bulunduğu kapalı bir mekanın önüne geldik. İçerisi ağır bir şekilde içki  kokuyordu . Geri dönmeyi bir an aklımdan geçirsem de Zeynep'in kolumdan çekmesiyle içeri girmiş bulundum. Herkes çok keyifliydi içerisi  ağır kokular ve sigara dumanları ile doluydu. kulağı ağrıtan bir müzik ve delice dans eden insanlar vardı..

Yüzümü ekşittim " ben çok kalmayacağım " dedim zeynep'e  o da kafasını salladıktan sonra ona doğru yürümekte olan çocuğa odaklandı. 

" Merhaba " dedi zeynep'e sarılan çocuk ardından bana elini uzatıp tekrar "merhaba " dedi . kibarca elini sıkıp merhaba dedim . Bir masaya geçip oturduk on dakika geçmesine rağmen ortam beni geriyor ve rahatsız ediyordu. Zeynep 'e  çıkmam gerektiğini söyleyip veda ettim sonra  kapının önündeki taksilerden birine atladım . 

Her zaman geldiğim kafeye geldikten sonra ücretimi ödeyip arabadan indim.Bu kafeyi bu kadar sevmemin nedeni sessiz sakin bir yer olmasıydı . Fırsat buldukça buraya gelir kahve içer kitabımı okurdum. İçeri girdikten sonra kafeyi işleten ve gele gide samimi olduğum Zühre teyzeye selam verip siparişte bulundum . Boş bir yere oturduktan sonra çantamdan okuma kitabımı çıkarıp kaldığım sayfayı açtım. Tam okumaya başlamıştım ki mekanda kopan çığlık sesleri dikkatimi oraya vermeme sebep oldu. 

Ağlayan 14-15 yaşlarında bir genç kız ve yanında ona sinirli sinirli bakan bir adam . Tekrar kitabıma döndüm iki satır okumama rağmen hala aklım karşı masada ağlayan kızda kalmıştı. Yavaşça kitabımı kapatıp karşımdaki masaya doğru yürümeye başladım. 

"Pardon bir sorun mu var neden ağlıyorsun " dedim tüm şevkatli ve endişe duyan sesimle. Kız imdat bekler gibi suratıma baktı  tam konuşacaktı ki yanında oturan adam 

" Bir şeyi yoktur de hade git işiye  " diyerek kızın konuşmasına izin vermedi ve sert sert bakmaya başladı yüzüme doğru. 

" Beyefendi !" dedim uyarı dolu sesimle " Görmüyor musunuz kız ağlamaktan ne hale gelmiş ?  bırakın da o söylesin bir sorunu olup olmadığını "

adam daha çok öfkelendi ve genç kızın kolundan tutarak "yürü gız hatçe "  diyerek sürüklemeye başladı peşinden koştum hemen ama adam kızı taksiye atıp hızla  uzaklaştı mekandan . 

Eve varır varmaz odama attım kendimi kafe de daha fazla durmak istememiştim . üzerimi değiştirip yatağa girdim gözlerimi kapatır kapatmaz yakarış dolu bakışlar geldi gözlerimin önüne ve tekrardan acıdı yüreğim...

Ertesi gün 

ilk davamı almış bulunmaktaydım. dosyayı incelemek üzere en sevdiğim mekana gitmeye koyuldum...

dosyayı inceledikten sonra büyük bir şaşkınlık ve mutluk içinde ağlamaya başladım. Dosya dün gördüğüm 14-15 yaşlarındaki kızın dosyasıydı . 

ZİLAN ÇİFTÇİ...

 Bu da 2. bölüm fikirlerinizi ve votelerinizi bekliyorum