Im An Evil

Chapter 2: Him

Zia's PoV

"Oh. I see. Well Im Zake." Matalim nyang sabi.

"Your worst killer." Dagdag nya at lumabas. OMG! He really want me to die. What am I gonna do?

Nag-isip isip ako kung paano ako makatakas. Wala namang guard sa labas pero baka maabutan ako. Yun ang kinakatakutan ko. Pero kailangan ko nang umalis.

Dali dali akong pumunta sa kwarto at nag-ayos. Kailangan ko nang umalis.
Papaalis na ako nang may kumatok sa kwarto. Omyghad!

Dali dali akong humiga at binalutan ang sarili ng comforter. Baka makita nya ang suot ko. Sino kaya to? Baka si Zake?

Pumasok na sya. Si Zake. Nakita kong parang may kinukuha sya sa bulsa nya. Phone ko at.... baril. No, ayoko pang mamatay.

Naiyak na ako sa takot. Ayoko pang mamatay. Kailangan ko na talagang umalis.

"Crying? The hell. Your grave is not yet ready. I won't fvcking kill you right now. Maybe tomorrow?" Sabi nya. Nakakatakot sya. Hindi ko alam kung bat ko pa natatagalan dito.

"Just don't leave. Or die."
Yan ang huli nyang sinabi bago umalis ulit. Okay, so kailangan ko na talagang umalis. Kinuha ko agad ang phone ko. Mag-aantay muna ako ng mga ilang minuto bago lumabas sa suite na to. Baka nandyan pa sya sa labas. Nang lumipas ang 15 minutes. Lumabas na agad ako. Pupunta akong Gwang Hon. Wala akong pera. Siguro kukuha na lang ako sa bank.

Nagmasid masid muna ako at lumabas na. Nakajacket ako at nakamask. Ayokong may makakilala sakin. At ayokong makita nya ako.

Nang makarating sa lift. Agad akong pumasok at sinara kahit may tao pang sasakay. The hell I care. Mag stairs na lang sya.

Nakalabas ako ng matiwasay at naglakad lakad. Siguro hindi na ako makikilala kasi gabi na. At kailangan ko rin ng pera ngayon.

May nakita akong ATM machine at agad pumunta doon. Thank god at palaging nasa CP ko ang ATM card ko. Mabuti naman at hindi nila nakuha.

Nagwithdraw agad ako at nagpara na ng taxi. Medyo nahirapan pa ako sa pagpara since ang daming pasahero sa paligid ko. At mabuti naman nakasakay na rin ako.

Mahigit isang oras din ang tinagal ng byahe bago nakadating sa Gwang Hon. Mabuti naman at medyo malayo ito kay Zake na yun.

Andoon pa kaya ang gamit ko? Since nawala ko ang card. Kailangan ko pang maginquire ulit. Nagulat ako nung sinabi ng empleyado na wala na daw tao doon at nalipat na sa 20th floor, room 548. Akala ko wala na talaga. Binigay nya naman sakin ang card at tumaas na ako. Medyo matagal ako sa lift pero ayos na rin. Makakauwi na rin ako. Habang paakyat ang lift tinext ko si Mama na uuwi ako at kuhaan na rin nila ako ng ticket.

Pagkapasok ko. Andun ang gamit ko. Bakit kaya nila ako nilipat? Abay malay. Baka trip lang nila. Medyo malaki na ang kwarto at mas maganda ang view. But I really need to go home.

Inantay ko ang reply ni Mama at ng ilang sandali, nagvibrate ang phone ko.

From: Mama

Okay anak. Your flight will be tomorrow. 5 am. Be safe."

Hays. Mabuti naman. I can now go home.

***
Its 3 o'clock in the morning but I decided to go to the airport. I need to be early. Bumaba na ako dala ang mga bagahe. I'll text Annie (long lost friend) na lang na cancelled na yung meeting namin. It should be done by this week but due to some problem the meeting has postponed.

Pumara na ako ng Taxi at sinabing pupuntang Incheon Airport.

Habang nasa byahe, napa isip isip ako. Hindi naman siguro ako hahanapin ng Zake na yun. The hell he care. And I don't want to die early.
Pero baka habulin nya ako at patayin. But he don't know where I am living. Siguro hindi nya na ako mahahabol.