Do not leave me.

Prolog.

-Mamo, nie mogę zostać w domu? To tylko miesiąc- powiedziałam patrząc na mame z nadzieją w oczach- doskonale wiesz, że nie jestem typem imprezowiczki. Nie po tym.

-Rose, dokonale wiesz jakie jest moje zdanie na temat zostawienia Cię samej w domu. Doskonale wiesz, że na naszej dzielnicy jest mnóstwo włamań. Nie będę ryzykować- popatrzyła się mnie wzrokiem, nieznoszącym sprzeciwu. 

Tak nasza rodzina była jedną z tych bogatszych rodzin w małym miasteczku Riverdale. Znał nas każdy, jednak czy mieli o nas dobre zdanie? Wydaje mi się, że tak. Nasza rodzina od lat pomagała tym biedniejszym, tym którzy potrzebowali pożywienia i schronienia.

-Ale.. mamy przecież alarm przeciwłamaniowy- mama opadła bez sił na sofe i popatrzyła się na mnie. 

-Rose. Co z tego. Myślisz, że włamacz zwróci uwage, na jedno dzwoniące urządzenie? 

-Na urządzenie nie, ale na ochroniarzy tak- powiedziałam z pewnym siebie uśmiechem, na co mama przewróciła oczami.

-Nie, jedziesz do Państwa O'Brien i koniec kropka- popatrzyła i wyszła nie dając mi dojść do słowa. 

Doskonale rozumiałam obawę i panikę mojej rodzicielki. Jednak powinien ktoś zostać i pilnować domu pod ich nieobecność, co z tego, że mamy ochroniarzy. Są od niedawna i kto wie czy warto im ufać lub wierzyć w każde powiedziane słowo. Jednak moja rodzicielka nie pozwoliła dojść mi do słowa, dla niej ta kłótnia już dawno się skończyła. Musiałam wyjechać do Państwa O'Brien.