Herşey o günden sonra başladı anne ve babamı o korkutucu kaustan sonra ölmesiyle.O günden beri arkadaşlarım benden uzak durmaya ,korkmaya başladılar.Bende artık bu hayattan sıkılmaya bunalmaya başlamıştım .Ve en sonunda canıma kıymak istedim binanın son katına çıktım o daire boştu camları olmadığı için rahatlıkla kendimi aşığıya atabilirdim on iki kat aşığıya.Tam atlarken arkadan biri elimi tuttu ve geri çekti yere düşmüştüm.Arkama baktğımda hiç kimse yoktu korktum.Evime doğru koşmaya başladım.Evin kapısına geldiğimde anahtarım olmadığını farkettim.Zaten evim 2'nci katta idi.Borulardan tutunarak evin balkonuna çıktım ne bu şanssızlık balkonun kapısı kiltliydi.Aşağı inip bahçeden taş aldım ve tekrar yukarı çıktım balkon neyseki camlıydı taşı attım cam kırıldı içeri girdim bugün değişik şeyler olmuştu biraz yorulmuştun tabi hemen yattım.Kalktığımda kendimi yorgun hissediyordum kendime abur cubur koyup televizyonun karşısına oturdum. Kapı çaldığında irkildim kapıyı açtığımda karşımda polisleri gördüm "burası maria consstarın evimi " dediler bende evet dedim elime
kelepçe taktılar. Onlara tekme atıp kaçmaya çalıştım ama beni yakaladılar"Anne ve babanı öldürmeden önce düşünecektin"dediler ama ben onları öldürmemiştim.
Ama........................
