Same Love (Mika Ara Fan Fiction)

Taguan feelings

*Tapos na sila magluto at kumakain na sila ngayon sa KARA muna tayo ang niluto ng group 1 ay giniling,sa group 2 adobo sa group 3 sinigang*

Ara: Uy daks! Sarap ata ng ulam nyo ha! 

Mika: Yup! Tulong tulong kami dyan! Nag join forces kami! hehe *proud*

Ara: Asus! *kurot sa ilong ni mika* Taga abot ka lang ata ng mga ingredients eh! HAHAHA

Mika: Hhhhmmm atleast nakatulong ako! HAHAH 

Ara: Sabi ko na eh! HAHA salo salo tayo daks. share tayo sa ulam. papatikim ko sayo yung samin papatikim mo sakin yung sa inyo, deal?

Mika: Sure! Lika dun tayo sa dulo para maganda hehe

Ara: Gusto mo lang ako masolo eh hahaha

Mika: *nagblush* H-ha? D-di k-kaya. H-halika na.

Ara'sPOV: Eto talaga si mika hahaha ang cute nya talaga pag nagbublush sya. Pero sa totoo lang ako ang may gustong sumolo sa kanya. Kasi makakadamoves nanaman si jeron -_-

 Mika'sPOV: Nararamdaman kong nag iinit ang mga pisngi ko nag bublush nga ata ako. Si ara naman kasi eh. Pero sa totoo lang gusto ko naman talaga sya masolo kasi kanina ko pa nakikitang nakatingin sa amin si Thomas. Gusto atang masolo si Ara -_-

Kina Carol naman~

Carol'sPOV: (nakita sina Camille at Jastopher na nagkakatuwaan) Hayyyyy nakakainis na talaga tignan mo tong jastopher na to! Dumating lang sa buhay namin ni camille nagkagulo na lalo. Pero kailangan ko makausap si Camille. Hindi pwedeng ganito lang lagi. Yung may awkwardness? Dapat mawala yun. 

Carol: (Pumunta kina Jastopher at Camille) Uhhmm excuse me ha? Camille pwede ba kitang makausap?

Camille: uhm sandali lang austin ha? Kausapin ko lang to

Jastopher: Sige. Dito lang ako i'll wait :)

Carol: Camille sorry na talaga kung mapapatawad mo pa ako

Camille: Hindi wala na yun :) Past is past na :) 

Carol: Salamat camille. Di ko kasi kaya tong sitwasyon natin eh. pati ang team natin nasasama.

Camille: Oo ako rin. So.... FRIENDS?

Carol: FRIENDS (nakipagshake hands)

Camille: Oh sige carol maiwan na muna kita ha?

Carol: Sge. Wag ka magpapakalayo ha? Baka mawala ka nanaman :)

Camille: *nag nod nalang*