Stupid LOVE (J.j.k/K.d./k.t)

♥Chapter 1♥

¤Meeting them¤

♡Kim dahyun's PoV♡

"Anak...you should be strong ha?...ayaw namin na makita ka na inaapi ng iba...tandaan mo..kung nasa tama ka..you should fight for it...understand that?"-mom

"Yes omma..*smile*"-ako

"That's our girl...haha so we better go na ...babye na anak..we love you.."-mom

Lalakad na sana ang batang ako papalayo...papuntang loob nang bahay...ng bigla akong tinawag ng dad ko..

"My Dahyunie!..wait...i just want to give you something.."dad

Bumalik ako sa puwesto ko ..sa may gate..

"What is it abujji??"-ako

"Turn around.."-dad

Sinunod ko naman sya...may naramdaman na lang akong metal na bagay sa may bandang leeg ko..

"I want you to keep this my dahyunie...thats the simbol that ..we love you ....and were always here for you what ever happens ...ok?"-dad

Tumango namn ako ..at hinalikan sila sa may pisnge...hinalikan namn nila ako sa noo at niyakap ng sobrang higpit...

"I will never...forget that i have my beautiful omma..and a handsome oppa...i will always love you..and ill be your angel..hihi ...omma oppa..you better go na...baka po malate kayo.."-ako

Niyakap nanamn ulit nila ako..bago sila umalis......kumaway namn na ako sakanila at napagpasyahan ng pumasok sa loob ng bahay...

                 ¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

"NO!!! THEY DONT LEAVE ME!!!GET OUT!!!YOU BITCH!!GET OUT !!!"-ako

Sigaw ko kay Angelica...yung secretary ng mga magulang ko...

BLAAAAAG!

Naiwan akong tulala habang lumuluha sa may likod ng pintuan ko...pagkasarang pagkasara ko..

No...they did'nt die...*sniff*..buhay sila...buhay sila...

"WAAAAAAAH I DONT WANNA LIVE ANYMORE!!!...WALA NA SILA!!!THEY ALREADY LEFT ME!!!!!!I JUST WANNA DIE!!!WAAAAAAAH"-ako

"KIM DAHYUN!!OPEN THIS FUVKING DOOR...DONT YOU EVER THINK  TO KILL YOUR SELF ....*sniff*...IM HERE!!FOR YOU!!"-angelica

Ilang beses nyang kinatok ..ang pintuan ko..pero hndi ko binuksan....imbes ..lumapit ako sa may drawer ko...sa may bed side ko..at kinuha ..ang isang bagong biling blade...

Kusang tumulo ang mga luha ko.....

Naramdaman ko na lqng ang ulo kong ...bumagsak sa sahig...at nakita ko ang blurd na imahe ng secretary ng mga magulang ko...

Sumisigaw sya....

Hanggang sa wala na akong makita...

^Reality^

Pinunasan ko ..ang mga luhang ..tumutulo sa pisnge ko..panaginip nanamn...

Haaaay..napatingin ako sa may bed side table ko...at nandun parin yung family picture naming tatlo...

Napahawak nalang ako sa necklace na nakalagay sa leeg ko..

Sana namn buhay kayo......mapapatawad ko namn kayo kaagad..kakalimutan ko yung ginawa nyo saakin...8 years ago...nung iniwan nyo ako..naging miserable na ang buhay ko...

Im not loosing hope oppa omma...someday...you will be coming back.again.and hug me tight again...

Nabasag ang pagiisip ko ng biglang nag ring cellphone ko...