A Midsummer Love (The First Season)

Chapter One

"Nerissa, saan ka nanaman ba nagpupunta bata ka! Aatakihin ako sa puso dahil sayo ha! Kapag ako inatake lagot ka talaga sa akin. Atsaka ako nanaman ang papagalitan ng mama at papa mo. Jusko! Naloloka ako dahil-"

"Nay, hinay-hinay po." I stopped her from talking more. "Nandyan lang po ako sa playground. Nagpapahangin. At kung namomoblema kayo kung saan ako makikita o kung mawala man ako, nandyan lang po ako sa malapit."

"Kaya nga. Eh kung mawala ka? O makidnap ka dyan?" She continued walking towards the house.

"Hindi naman po. I lived here half of my life, nay. Remember?" Tumawa ako sa sinabi ko.

Umiling lang siya at nagpatuloy sa paglalakad.

She is Nanay Lucille. Siya ang nag-alaga sa akin simula pa noong bata ako. Kung minsan wala sina Mama at Papa sa bahay, ay siya ang kasa-kasama ko.

I am not actually born here. I am originated from Luzon but my parents decided to stay here in Mindanao. Malayo sa polusyon at mayaman sa magagandang tanawin. But my parents often go back and forth to Manila just to work on their businesses. Marami kaming branches sa Luzon that's why I think they are mainly focusing there. Pero may mga branches naman kami dito sa Mindanao at sa Visayas and they are managed by some trusted friends of my family.

As I approached our house, I see the difference of it to the other houses. You can really see that it is not fitted to this neighborhood. Why? It looks bigger for a family that only consists of four. It has a style of a house in a Spanish era but has a modern vibe. It looks big because of the tall wall that blocks the view inside of our house. There are neighbors who doesn't care about what's inside but there are some who are really annoying that almost every day are standing outside our house just to have a peek of what's inside.

I opened the door leading to our main sala.

"Neri, anong oras darating ang mga magulang mo? Hindi nila sinasagot ang mga tawag ko kahapon pa." Nanay asked as she walks her way to the kitchen.

"I don't know po. Maybe, tomorrow? I asked them before they leave at ang sabi nila ay three days lang daw sila sa conference sa Quezon." I answered her as I switched on the TV.

Nanood lang ako ng TV hanggang sa kumalam ang sikmura ko. Tiningnan ko ang oras. Alas-siyete na pala ng gabi at hindi ko ito napansin.

"Bukas ba? Pupunta ka sa school niyo? Kukunin mo ang grades mo doon diba?" Tanong ni Nanay Lucille.

O muntik ko ng makalimutan ang tungkol sa distribution of cards!

"Yes po, nay. I need that to be enrolled."

"Anong oras ba punta mo dun? Ipapahatid na lang kita sa driver." She said.

"Sige po. Baka mga alas-nuebe ng umaga. Mas maaga mas mainam. Baka po kasi maraming estudyante ang pupunta sa school bukas since wala ng pasok."

"O siya. Kumain kana dito at pagkatapos ay magpahinga kana." She motioned me to come to dining room.

Pagkapasok ko sa loob ay naaamoy ko na ang sarap ng luto ni Nanay Lucille. My favorite, sinigang na hipon!

I immediately sat in front of the table at pinuno ko ang plato ko ng maraming kanin. Wala akong pakialam kung na gabi na, basta ba mabubusog ako sa paborito ko.

Nanay and I ate together and talked about some things. We talked about school, my friends, and my studies.

Pagkatapos kong kumain ng marami, ay pumunta na ako sa lababo para hugasan ang pinagkainan ko.

"Wala ka ba talagang boyfriend, Neri? O manliligaw man lang?" I jumped at her presence behind me.

"Nanay naman. Wag mo akong gulatin." I paused to wash my hands. "Wala po talaga, nay. Promise. Wala pa po yan sa isip ko. Lalo na't mag ko-kolehiyo na ako ay dapat pa akong mag focus sa pag-aaral."

"Kahit manliligaw man lang?" She asked.

"Kahit manliligaw po, wala." I smiled.

"Ay naku bahala ka. Basta wag kang tumandang dalaga tulad ko ay okay na yun."

I laughed at her statement, "Ayaw mo nun, nanay? May kasama ka?"

Pinalo naman niya ako at tumawa lang ako.

"Ay basta. Pumunta kana sa kwarto mo at magpahinga kana. Maaga ka pa bukas."

"Sige po nay. Good night!" At umakyat na ako sa kwarto ko.

Habang paakyat, iniisip ko din ang sinabi ni Nanay Lucille. Kailan kaya ako magkaka-boyfriend? Hindi naman sa nagmamadali ako, pero nagtataka lang ako. My friends would always tell me that I am a complete package. Lahat ng katangian na gusto ng isang lalake ay nasa akin na. Pero nagtataka sila kung bakit walang ni isang lalake ang nagtangkang lumapit sa akin at ligawan ako. Hindi naman ako pinagbabawalan nina Mama at Papa. Para sa kanila, it's my decision kung papasok ba ako sa isang relasyon o hindi basta lang ang pipiliin kong lalake ay matino.

But for me, I will choose the latter. Sa edad kong ito, sa tingin ko, ang mararamdam ko sa isang lalake ay puro paghanga at infatuation lamang. Hindi pa ako handang pumasok sa isang relasyon. They say it is still a puppy love. Hindi mo pa malalaman kung siya na ba talaga ang nakatadhana sayo.