*dreamers*

Kεφάλαιο 7

~Μερικές εβδομάδες αργότερα~

Αφροδίτη's POV

Περπατάω δειλά-δειλά τον μακρύ διάδρομο του νοσοκομείου.

Εκεί όπου το φορείο μετέφερε το τραυματισμένο σώμα της Μυρτώ.

Λέγανε ότι κάποιος την μαχαίρωσε...

Flashback 

Η αστυνομία είναι στο σπίτι μας και ψάχνει γεια στοιχεία. Ξαφνικά ο πιο νεαρός βρίσκει ένα μαχαίρι μέσα στο συρτάρι μου.

Κάτσε τι;

" Αφροδίτη τι είναι αυτό παιδί μου;;" είπε τρομοκρατημένη η μητέρα μου σε εμένα.

"Εεε... Μαμά δεν ξέρω πως βρέθηκε αυτό αλήθεια δεν ξέρω! Εγώ την Μυρτώ την αγαπάω σαν αδερφή μου και ποτέ δεν θα της το έκανα αυτό! Δηλαδή σε κανέναν!" είπα, δακρυσμένη ενώ οι πρώτοι λυγμοί άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους.

Αφού πέρασα από μία σειρά ανακριτικών επιθέσεων ένας αστυνόμος αποφάσισε να πάρει δακτυλικά αποτυπώματα. 

"Μάλλον ο δράστης θα φορούσε γάντια" είπε.

Όμως δεν μπορούσαν να βρουν καμία τρύπα ή σπάσιμο τζαμιού όπου θα μπορούσε να μπει ο δράστης.

Οπότε οι υποψίες πήγαν πάλι σε εμένα...

Για να μην τα πολυλογώ τους έπεισα προς το παρόν ότι δεν ήμουν εγώ. 

Δηλαδή οι βασικοί ύποπτοι είναι τρεις:

Εγώ, η μητέρα μου και η Μυρτώ (μπορεί να ήθελε να αυτοκτονήσει ξέρω 'γω;;)

Αλλά το μυστήριο παραμένει...

Άμα δεν ήμασταν εμείς...

Ποιος ήταν;

End of flashback

Λίγο πριν περάσω αυτή τη μεγάλη πόρτα που θα με οδηγούσε κατευθείαν στην Μυρτώ έμεινα εντελώς ακίνητη. Ακούμπησα το σώμα μου στον τοίχο και τα χέρια μου έποιασαν το ιδρωμένο μου κεφάλι. Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο γρήγορα που νόμιζα ότι θα σπάσει.

"Δεν είναι δυνατόν..." ψιθύρισα τρομαγμένη στην εαυτό μου.

Εκείνο το όνειρο...

Εκείνη τη νύχτα...

Τη στιγμή που ξυπνήσαμε ταυτόχρονα...

Είχα ονειρευτεί ότι καθώς κοιμόμασταν μπήκε μέσα ο Γιώργος και πήγε να με σκοτώσει με ένα τεράστιο μαχαίρι. Τότε τον αντιλήφθηκε η Μυρτώ και έπεσε πάνω μου για να με σώσει. Δυστυχώς όμως την μαχαίρωσε στα πλευρά έχοντας βασικό στόχο εμένα. Χωρίς να χάσει χρόνο ο Γιώργος την έσυρε κάτω στο κρεβάτι της. Όταν πήγε να της δώσει την αποτελειωτική μαχαιριά στη καρδιά αρχίσαμε να φωνάζουμε και οι δύο ταυτόχρονα:

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΌΧΙ ΜΗΗ! ΣΤΑΜΑΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑ!"

Δεν είναι δυνατόν.

Πάντα πίστευα στη μαγεία. Όχι όμως σε σημείο που να βασανίζει τους άλλους. Ειδικά τους κοντινούς μου ανθρώπους!

Εγωιστικό το ξέρω...

Μετά από αρκετή ώρα σκέψης άνοιξα απότομα την πόρτα.

Οι λέξεις πήγαιναν μόνες τους.

Μπορεί να νοιάζομαι πολύ για την κατάσταση της καλύτερής μου φίλης... Αλλά σειρά είχαν διαφορετικά θέματα...

Άνοιξα απότομα την πόρτα και χωρίς δεύτερη σκέψη την ρωτάω:

"Μυρτώ, πιστεύεις στη μαγεία;"

🌑🌑🌑

Γεια ζαζ ανδρωποι!

Χμμ.... αυτο το τελευταιο....

Αρχιζουν να παιρνουν φορα τα πραματα...

Λοιπον παιδια απο εδω και περα θα ανεβαζω μικρα κεφαλαια αλλα πιο συχνα οποτε πιστευω θα ειστε οκ😄

Λοιπον ερωτηση!

Αμα καταλαβαινατε οτι ο κολλητος/κολλητη σας ηταν εμπορος ναρκωτικων τι θα κανατε;;

(Τι φαση περναω με τη ζωη μου?? 😂😂)

Επισης να μην σας κουρασω αλλο νομιζω (αν δεν εχει παλι προβλξμα το κιν. μου 😠😠) οτι πηγαμε #6 θεση επιστημονικης φαντασιας!! Και τωρα θα λετε σιγα τη επιστημονικη φαντασια...

Αλλα σας υποσχομαι οτι απο το επομενο κεφαλαιο θα συμβουν πολλα πραματα!!

Σας επριξα...

Οκ...

Byeeeeeεεεεε!!!😘💜