Het was op een lange, zwoele, heldere zomeravond. Een kleine veerpont kwam aan op het eiland Terschelling. Een lang, dun, vijftienjarig meisje kwam uit de kleine veerpont. Ze keek naar de wilde, hoge bomen aan het strand. Ze liep naar het strand, deed haar slippers uit en legde haar voeten in het warme water. Na een tijdje zag ze een donkere verschijning op het zand. Ze keek nog eens goed en zag dat het er meerdere waren. Wanneer ze omhoog keek zag ze een groep jongens en meisjes die toevallig de weg kwijt waren op het eiland. Het meisje zei dat zijzelf ook niet goed wist waar ze was op het eiland. Een jongen van het groepje stelde voor om maar te gaan lopen en daarna wel zouden kijken waar ze uit zouden komen. De groep jongeren begon met lopen. Ze kwamen een grote, groene slang tegen. Ze moest nu samenwerken, wilden ze dit overleven. Ze wisten allemaal dat dit een van de giftigste slangen was. De een zou de slang pakken en de anderen zouden de doos die ze ergens in het bos gevonden hadden over hem heen zetten om hem vervolgens ergens anders in het bos weer vrij te laten. Nadat dit was gelukt was de band tussen de groep erg groot en waren ze vrienden voor het leven.
