16 en zwanger?

Hoofdstuk 30

POV Demi

- 2 MAANDEN LATER -

Sinds dat 'gevalletje' heb ik Max zijn contact vermeden. Met hem ben ik klaar, het is jammer, maar als zijn moeder zich zo gedraagt tegen over mijn moeder dan moet het maar zo. Ik kan er mee leven. Nu ik 8 maanden zwanger ben en binnenkort 17 wordt , mag het nu allemaal wel gaan meezitten. Jenna en Tessa hebben onderhand al goed kennis gemaakt met Ashley.. en haar dochtertje Nola, Jenna of Tessa passen soms wel is op, op Nola. En.. ik heb iemand leren kennen, Lorenzo. De broer van Ashley, beetje awkward maarja, en oja! Jenna en Jason hebben wat. Blijkbaar was Jenna altijd al Jasons stiekeme crush geweest iedergeval , Back to the story!!

'Lorenzo, kun je me helpen?' Riep ik. 'Tuurlijk.' Zei hij en drukte een kus op mijn wang. 'Ik krijg deze kut augurken niet open!' Zei ik geïrriteerd. Hij lachte. 'Wordt het weer augurken met slagroom?' 'Jaaa!' Riep ik blij. De pot was in 1 keer open en ik viel gelijk aan. 'Hmm, eindelijk!' Smachtte ik en spoot meer slagroom op mijn augurk. 'Dat je dit gewoon lekker vind.' Lachte hij en schudde zijn hoofd. 'Ja, zwangerschap.' Glimlachte ik. 'Zullen we boodschappen doen?' Vroeg ik hem. 'ja, is cool.' Zei hij. Ik trok mijn Givenchy slippers aan en vertrok met Lorenzo. We stapten zijn auto in en reden naar de supermarkt.

Hand in hand liepen we naar binnen. Natuurlijk was er weer altijd zo een persoon dat commentaar had op mij. 'Is er iets?' Vroeg ik bitchy aan haar. 'Nee, niks hoor.' Zei ze sarcastisch. 'Dacht ik al.' Zei ik en liep door. 'Jij he!' Lachtte Lorenzo. 'Ja, hallo, ik ga niet de hele tijd doen alsof ik niets zie of hoor als ze wat te zeggen hebben.' 'Je hebt gelijk.' Gaf hij mij gelijk.

We liepen langs de schappen en ik gooide van alles in het wagentje. Langzaam aan liepen we richting de kassa. 'Oh shit, wacht hier ik ga nog even snel tomatensaus halen.' Riep ik gauw en 'rende' weg. Ik koos een aantrekkelijke tomatensaus uit het vak en liep terug.

Lorenzo was al bezig met alles op de kassaband te leggen. Ik kwam dichterbij en ineens zag ik Max staan, pratend met Lorenzo. 'What the fuck.' Zei ik verbaasd. Met grote ogen keek Lorenzo me aan. Ik gooide de tomatensaus bij de andere boodschappen op de band en negeerde hun allebei. De kassiére scande alle producten en ik gooide alles weer in de kar. 'Demi is er iets?' Vroeg Lorenzo. 'Ja.' Zei ik terwijl ik mijn pinpas scande op het automaatje. Ondertussen liep Max langzaam weg. 'Ja, loop maar weg, sukkel' mompelde ik zacht. 'Wilt u de bon?' Vroeg de kassiére aardig. 'Ja graag.' Glimlachte ik. 'Alstublieft, fijne dag verder' 'Dankje, zelfde.' Ik pakt de kar en duwde hem richting de auto. 'Max, ik spreek je nog.' Hoorde ik Lorenzo nog zeggen.

Geïrriteerd zette ik alle tassen in de kofferbak. Ik pakte Lorenzo's autosleutels en drukte op de ontgrendel knop. Ik stapte in en wachtte tot Lorenzo instapte. 'Waarom ben je nou zo vervelend aan 't doen?' Zei Lorenzo terwijl hij de auto startte. 'Ik ben vervelend?' Zei ik beledigd. 'Niet zo bedoeld, maar wat is er nou ineens?' Zei hij. 'Waarom praat je tegen Max?' Zei ik streng. 'Hij groette me alleen en vroeg hoe het ging met jou en de baby's! Is dat zo erg?' 'Ja, ik wil niet eens de zelfde lucht als hem inademen.' Zuchtte ik.

Thuis aangekomen stapte we uit. Blijkbaar was mijn moeder thuis want haar auto stond op de oprit. We liepen naar binnen en Lorenzo zette alle spullen op het aanrecht in de keuken. 'Mam?!' Riep ik. Ik hoorde voetstappen naar beneden komen. 'Hey, lieverd.' Zei mijn moeder en gaf me een kus. 'Lorenzo.' Groette ze droog. 'Mvr. Loster' groette hij  terug. 'Jullie moeten echt normaal tegen elkaar gaan doen.' Riep ik.

'Ik zie je vanavond, Demi, heb een etentje met wat collega's!' Riep mijn moeder. 'Is goed!' Riep ik terug. Ik pakte een pot augurken en een bus slagroom, plofte op de bank naast lorenzo en we keken samen naar The Visit. (Horror/thriller achtige film, check 'm op Netflix!!! 😊)

'Demi?' Vroeg Lorenzo. 'Hmm?' 'Wie is de vader?' Zei hij ineens. 'Van?' Zei ik verward en ging recht op zitten. 'De tweeling..' zei hij twijfelend. 'Daar wil ik het niet over hebben.' Zei ik snel. 'Maar ik wil het graag weten, want als ik je ga helpen met de baby's wil ik wel het hele verhaal weten.' Zei hij verzekerd. 'Ik kan je het hele verhaal niet vertellen!' Zei ik zuchtend. 'Want? Is het Max?' Zei hij doordringend. 'Nee, omdat ik het niet weet!!' Riep ik hard. Er viel een diepe stilte.

Max? Hoe komt hij erbij. Ik en Max hebben elkaar nog nooit op die manier aangeraakt... of wacht, die avond van het feest... nee, Demi, maak jezelf niet gek.  'Morgen komen alle meubels.' Verbrak ik de stilte. 'Ja , mooi. Ik zal je helpen alles in elkaar te zetten.' Reageerde hij droog.