YUTKUNAMADIM.

1.BÖLÜM.🌙

Beni sen inandır hayat? Nasıl yaşanır üzülmeden,bu pislik hayatta? Aslında güzel olabilirdi diyebildim sadece diyebildim,daha fazlası olamadı. Hayatta mutlu olmayı beceremedim,herşey üzerime geldi ben kaçtıkca onlar daha da üzerime geldi, her zaman bir umut olsa içimde,umudumu,beni kullandılar,safım cidden safım herkese herşeye inanıyorum,her zaman mutlu olucam,mutlu olucam diyorum ama olamıyorum,belki de inanmıyorum, sadece inanıyorum zannediyorum,herşey için genç'im belki de ama bu yaşımda benim için büyük şeyler yaşadım,hayat kendini zorluyor,birden geliyor aklına ya işte tam güleceğin anda,aklına gelir ve sadece susarsın,hiçbirşey yapmazsın,yada yapamazsın...Ben onu çok Sevmiştim be herşeyden herkezden çok,O bana canını ver dese canımı verirdim iyi ki de dememiş,hani içinde fırtınalar kopar,dünyalar yıkılır,umut kalmaz...ama sadece gülersin sadece GÜLERSİN. Bende öyleyim işte hep gülerim,gülerim mutsuz olduğumda bile gülerim ama işte içinden öyle olmuyor,ona dokunasın geliyor dokunamıyorsun,herkes ona dokunurken sen dokunamıyorsun,zamanında sadece senin dokunduğunda bedene şimdi başkasının elleri dokunuyor,ne kadar acı birşey dimi? Yanında,hatta tam yanında ama elin gitmiyor,korkuyorsun herşey daha kötü olucak diye ama her hareketine yine umutlanıyoruz değil mi?Kokusunu özledim...herşeyini özledim,o beni umursamasa bile onunla aynı ortamda olmak bile,bana umut veriyor,seviyorsun işte,sevmek istemesen bile,nefret ede ede bile olsa seviyosun,sana neler,neler yaşattığı halde seviyorum..ondan uzaklaşmaya çalıştıkça daha da yakınlaşıyorum,ona bakmamak için kendimi zor tutarken,dayanamayıp bakmak..Vazgeçmek istersin ama yapamazsın,kendinden onu sevdiğin için nefret edersin,sevmezsin kendini,ama onu seversin,neden ki?neden ki?onu sevmek istemiyorum ama SEVİYORUM.