In de 21e eeuw stond de mensheid aan het punt van een nieuw tijdperk, een tijdperk die de komende decennia van de gehele wereld zou bepalen. Dit ontstond allemaal door een nieuwe uitvinding. Een groep wetenschappers van 50 man groot deed onderzoek naar manieren om menselijke organen te vervangen of beter te laten functioneren met behulp van elektronica. Toestemming van de overheid hadden de wetenschappers niet en moesten in het diepste geheim hun onderzoeken uitvoeren. Vrijwilligers waren makkelijk te vinden, ze hadden drie daklozen van de straat geplukt die een vijftigduizend euro beloning zouden krijgen als ze meewerkten aan de operaties die verricht moesten worden. Twee van de drie daklozen haalden het niet. De eerste patiënt stierf niet meteen. Acht uur na zijn operatie stopte zijn hart echter wel met bloed pompen door de rest van het lichaam omdat elektronica zo warm werden waardoor de lichaamstemperatuur te hoog werd en het bloed begon te stollen. De tweede patiënte stierf tijdens het onderzoek. De elektronica die in haar lichaam was geplaatst maakte kortsluiting toen de artsen het probeerden aan te zetten en ontplofte daardoor in haar lichaam.
De wetenschappers moesten het over een andere boeg gooien, want hun huidige prototype functioneerde niet samen met de rest van het menselijk lichaam. Na weken te discussiëren over alle andere ideeën die ze kregen kwamen ze op een laatste idee uit. Ze schrapten hun eerste project een maakte een nieuwe. De zogenaamde 'reactor' was de plaatsvervanger voor het menselijk hart en stond in verbinding met de hersenen. De operatie op de derde patiënt duurde rond de vijf uur. Na het hart te hebben vervangen voor de reactor en het te verbonden hebben met de hersenen begon de borstkas van de patiënt op en neer te gaan, de operatie was een succes. Een hele week na de vervanging van het hart leefde de patiënt nog steeds. De enige bijwerking die het kreeg was dat de patiënt geen bewustzijn meer had van wie hij was. Na dit gelukte experiment namen de artsen een extra patiënt er bij, maar deze keer geen mens. De hond van één van de hoogst aangewezen wetenschappers werd als nieuwe experiment gebruikt. Net als bij de mens kon de hond leven met de reactor. Het enige verschil was dat de hond, in tegenstelling tot patiënt drie, wel al zijn kennis had behouden en alles nog wist. Ook zijn baas kon hij nog herkennen.
De regering kwam achter de experimenten van de wetenschappers, maar in plaats van de mannen te vervolgen wilden ze dat de wetenschappers kwamen werken voor het leger. Toen de officiers zagen wat ze konden doen met de hond wilden ze dezelfde technologie gebruiken voor hun machines zodat ze een voorsprong hadden op militair gebied. De wetenschappers weigerden allemaal de reactoren te gebruiken voor machines, want tachtig procent van de reactor bestond uit uranium, de rest bestond uit lood wat de straling van het uranium tegenhield en wat elektronica die de reactor met het lichaam verbond. Als de reactor werd gebruikt voor machines zal het niet werken omdat het lood teveel energie tegenhoudt, maar zonder het lood zou iedereen in een omgeving van vijftig meter besmet worden door de straling en er aan dood gaan na een tijd. Deze technologie links laten liggen was geen optie dus besloten de officiers om de technologie op dieren te gebruiken.
De eerste experimenten waren op honden en paarden. De honden waren allemaal na hun operatie nog beter met diensten als drugshond. De technologie had een sterke invloed op de prestaties van dieren. Bij paarden lukten de operaties ook. Het enige verschil was dat ze nu zonder te rusten voor uren op topsnelheid konden sprinten en veel meer gewicht kon trekken. Zo kon een kar met acht paarden evenveel trekken als een vrachtwagen. Vanaf het moment dat de informatie over de reactor bekend werd gemaakt aan de rest van de wereld ging het snel bergafwaarts. Legers van andere landen gijzelden de wetenschappers die van de reactoren afwisten en dwongen ze om de massa productie te leiden. De enige wijziging die ze maakten aan de dieren die de reactoren bevatten is dat ze ze bewapenden. Zo kreeg je hele konvooien met dieren die bewapend waren met kernwapens en raketten. Het duurde daardoor ook niet lang voordat er een wereldoorlog uitbrak.
Na vijf jaar steeds meer nieuwe creaties maken en de tegenstander belagen met atoombommen kwam de oorlog aan het einde. De wereldbevolking was met meer dan 6 miljard naar beneden gegaan door meerdere grootschalige bomaanslagen die waren gepleegd op Amerika, Atoombommen die waren gericht op China en duizenden wilde Hyena's bewapend met clusterbommen die Rusland, Afrika en Europa doortrokken.
De overgebleven groepen mensen richtten nieuwe beschavingen op over de hele wereld. Hele landen werden het niet meer, de nieuwe koloniën bleven vooral bij steden met ieder zijn districten. Terroristische organisaties kwamen ook in handen van de reactor en verkopen ze aan iedereen die de juiste mensen kan benaderen. Corruptie werd in de steden hard aangepakt en ieder district werd beveiligd door muren van twintig meter hoog en 8 meter dik. In het centrum van ieder district staat een fabriek die nieuwe reactoren produceren om het opbouwen van een beschaving te versimpelen. Het enige probleem is dat de meeste dieren allemaal vrij rond lopen buiten de muren en niemand getraind is om buiten de muren te vechten. Als oplossing bedacht de regering, van wat voorheen Amerika was, dat iedere tiener een militaire training kreeg van drie jaar. Na die drie jaar moeten ze buiten de muren op zoek gaan om hun district te laten groeien. Hier begint het verhaal van Levi.
