de gaven

dit is de eerste keer dat ik een verhaal maak 

dus ik hoop dat jullie het wat vinden 

please let me know

Hoofdstuk 1    de verhuizing

Jaar 1712-

De famile Tera waren graven. In dit geval was het gravin elita tera wat in een prachtig groot landhuis woonden en groot grond bezitter was. ze hadden veel aanzien in het dorp wat dichtbij lag en ze waren goed bevriend met de koning en koningin. Ze waren erg geliefd en ze hielpen veel mensen. De gravin woonde samen met haar man kundra en haar 4 dochters jekila, Mesja,kalita en andra.

‘Jekila Tera kom onmiddellijk naar binnen!, Zei een paniekerige stem.

 In de deur opening van een groot landhuis stond gravin Elita Tera. Ze had een prachtige donker blauwe jurk aan met van boven een strak korset wat uitliep naar een grote rok met gouden randjes aan de onderkant. Ze stond met haar handen in haar zij toen jekila kwam aan rennen. Jekila was haar dochter van 20 ze had donker krullend haar wat tot aan haar middel kwam.

‘ja mamma wat is er aan de hand?’ uitgeput van het rennen kwam jekila aangerend.

 ‘kom snel naar binnen ze komen er aan!’

Zo snel als de wind rende elita en jekila tera naar binnen. Jelika wist dat deze dag zou komen. aan de ene kant was ze blij dat het zo lang heeft geduurd en aan de andere kant was ze doods bang voor wat er zou komen. Binnen in het kasteel was het een drukte van rennende mensen, bediendes, kamermeisjes en aan het einde van de gang zag jekila door alle drukte en paniek haar 3 zusjes staan. Aangekomen bij de zusjes vertelde elita wat de meisjes hun te wachten stond. Een voor een werden ze door elita door een geheime deur geleid. En tot hun schrik viel deze deur achter zich dicht. Jekila keek haar zusjes aan. ‘mesja, kalita, andra waar is moeder? Wat gaat ze doen?’ . in een paniek ramde de meisjes om de deur roepend naar hun moeder. Kalita zei tegen de andere zusjes ‘kom op meiden we moeten verder, ik denk dat moeder zo achter ons aan kom’ . een huilende mesja schreeuwde naar haar zus die 2 jaar ouder was.’kalita wat moeten we doen?! Dit was niet de afspraak, waarom heeft moeder ons niets gezegd?’ kalita keek angstig naar de 3 zusjes die hoopvol op  een antwoord wachten. Kalita vervolgde haar zin en zei ‘we moeten nu echt gaan voor het te laat is. ze kunnen nu ieder moment binnen vallen we hebben hier geen tijd voor’ kalita hief haar handen in de lucht en bracht haar handen bij elkaar. Ze zuchten heel diep en met een klap werden ze weg gezogen in een diep gat…

Jaar 2012-

Sharon rende van de trap af en rede richting de keuken. Daar stonden haar ouders en haar zusje. ‘wat lachen jullie nou? Wat is er zo grappig?’ sharon had licht krullend haar wat tot haar middel kwam. En stond hijgend aan de keuken tafel waar haar ouders en zusje aan de tafel zaten met een folder in hun handen. ‘we hebben goed nieuws schat’. Begon haar vader. ‘je weet nog wel tante greta die vorig jaar is overleden? Nou die heeft ons haar huis achter gelaten’. Sharon stond met grote ogen te kijken naar haar ouders. ‘dat meen je niet’ was het enigste wat er uit kwam. Haar zusje stond op en keek sharon boos aan. ‘doe toch eens normaal sher! Dit is toch geweldig we gaan verhuizen!!’. Kura het zusje van sharon was een jaar jonger. Ook zij had licht krullend haar maar kwam tot haar schouders. ‘meiden even rustig aan, we moeten het allemaal met elkaar eens zijn. Verhuizen is een hele grote stap. We moeten eerst met elkaar beslissen of dit is wat we willen.’ De meiden keken elkaar aan en beginnen als wilde te gillen van blijdschap. ‘oke meiden oke rustig aan, denk er nog maar even goed over na dan horen we het deze week wel van jullie’.

De familie Domel woonden in een klein dropje waar iedereen elkaar kende. Het verhuizen naar een groter huis was een harde beslissing. Na een week hebben de meiden en de ouders definitief besloten dat ze gingen verhuizen.

moet ik verder gaan??? ik hoop het wel zit vol met ideeen over het verhaal 
Blijven