Vicdanın Esareti

Turnikelerden kart basmadan geçtiğim ilk gün hikayemin başlangıcı.Yeni bir ortam,yeni insanlar,farklı bir atmosfer başlıbaşına ayrı bir dünya.Üniversiteye adım attığım o gün çokça efekt vurulmuş bir fotoğraf karesindeki yerimi almıştım.Büyülü bir dünya pembenin farklı tonlarını bu dünyada görecektim.Toz pembenin içinde boğulup gidecektim.Pembenin çokça hakim olduğu bir deniz...Kolayca içine çekebilir,hep daha derine,en derine kıyıdan uzaklaştıkça kurtulmanın pek mümkün olmadığı hassas kalpleri içine hapseden uçsuz bucaksız bir deniz.Yüzme bilmeyen birinin kendini denize atması ne demek?Bu bir intihar mıydı yoksa cesaret gösterisi mi?Çocuk ruhumla ne büyük işlere kalkıştığımı çok sonraları idrak edebilecektim.Bir çocuğun ruhu saftır, kırılgandır,bilinçsizdir.Sanki bu dünyada hiç kötülük yokmuşcasına adımlarını atar.Bilmez ki hayatın savunmasız bir kalbi çürütebileceğini.On sekiz yaşında bir çocuktum toz pembeye adım attığım yıllarda.Evet ben bir çocuktum.Fiziken büyük ruhen savunmasız bir çocuk.Henüz aklında deli rüzgarlar esen bir çocuk,özgür olmak isteyen bir çocuk,ele avuca sığmayan bir deli.Sevmek ve sevilmek arzusuyla atan koca bir yürek.
Turnikenin karşısında bekleyen görevliye kayıtların nerede yapıldığını sorduk.Görevli spor salonunda yapıldığını ve buranın yerini tarif etti.Benim için büyük bir önem taşıyan aylar süren çalışmalarımın bir sonuca vardığı o gün içimde kelebekler uçuşuyordu âdeta.Çok değildi bir kelebeğin ömrü ne yazık ki.Minik yüreği sadece bir gün atardı sonrası ölüm.Toz pembeyle tanıştığım ilk gün içimde uçuşan binlerce kelebeği öldüren adamla çok yoktu karşılaşmamıza.Öyle biriydi ki o yüreğini bile isteye köreltmeye çabalayan ego savaşlarının lideri.Her insanın özünde iyilik vardır kötülük sonradan kazanılır. Çok kötü biri değildi öyle olsa önce kelebeklerime rengarenk çiçeklerin olduğu bir bahçe sunar mıydı fakat çok iyi biride değildi bahçesine giren binlerce kelebeğin kanatlarını kırmasına şahit olmuştum.Her insan biraz iyi biraz kötüdür.Hayatımıza giren her insan kaderimizin bize oyunudur.
Seni gördüm,seni duydum,seni tanıdım,seni keşfettim seni senden daha çok sevdim.İzin verseydin annen gibi sevecektim seni karşılıksız ve temiz.Yüce bir bağidi anneyle evladı arasindaki sevgi.Birbirimize dokunduğumuz an tılsım bozuldu.Sevgiyi arayan bir kalbi isteklerinin kölesi yaptın.Sen hiçbir zaman bilmeyeceksin neden köleliğe boyun eğdiğim neden sana hayır diyemedim kendime bile itiraf edemedim belkide korktum.Hep kulaktan dolma hikayelerle,televizyon  dizileriyle,okuduğum kitaplardan öğrendim ben aşkı ve bir gün aşık olma ihtimalimden çok korktum.Ben sana aşık oldum kelebeklerimin katili ben seni çok sevdim,bütün bildiklerimi unuttum,dengemi kaybettim.Benim yenildiğim bir savaşa dönüştürdüğün hikayemiz çok anlamsız bitecekti bunun farkında olmama rağmen durmadım,durmadık.
Herkesin bir hikayesi vardır.Çıkış bulamadığım hikayemde bana söylediğin son sözü hiçbir zaman unutamayacaktım."Yalancı bir orospusun Afra."Damarlarımda akan sıvı dondu.Güneş karardı, her yer karanlık, nefes alamıyorum, içim ezildi, küçüldüm, kahroldum, yok olmak silinmek istedim dünyadan.O an anlamıştım bir insana neyin en çok acı verebileceğini.Haketmediği bir anlam yüklersin ve onu yavaş yavaş öldürürsün.Her gün kulağımda bu çınlamayla uyandım ve uyudum."Yalancı bir orospusun Afra."
Her gün biraz biraz öldüm.