Hayat

BÖLÜM_ 1_

    Yeni hikayeme başlarken size küçük bir açıklamada bulunmak istedim. Bu gerçek bir hikâye gerçek olaylar gerçek hayatlar benim anlatımımla sizlere ulaşacak. Bazı değiştirmelerde bulunacam. Gerçek bir hikâye olacak bu konuşma metinleri olmayacak bir masal anlatır gibi anlatacağım size bütün yasanmislari. Klâsik wattpad hikayelerinden çok farklı bir anlatım hikâye aşk ve Hayat okumayı  vadediyorum size. Görsel de Mehmet var.Diğer bölümde kız karekterimizin resmini paylaşacağım ve önerilere açığım.
  Hayatlar umutla başlar. Her yeni gün sabah doğan güneş yeni bir umuttur umuda umudunu bağlayanlar için. Küçük bir köyün küçük bir evinde zor acı mücadele dolu hayata evin en büyük oğlu olarak gözlerini açtı küçük Mehmet. Her çocuk gibi çok küçük savunmasızdı. Hayatta başına neler geleceğini bilmeden ilk çığlıklarını attı. Karı kocaya ilk mutluluğu yaşattı.
     Küçük bir köydü imkânlar olanaklar azdı. Insanlar fakirdi herkesin az şeyi vardı ve azı paylaşarak çok etmeyi biliyorlardı. Küçük Mehmet evin en büyüğü olarak diğer yedi kardeşine abilik yapıyordu. En büyük sorumluluk onundu. Ilk okulu bitirince babası bir gün onun elinden tuttu ve  yakın köydeki demircinin yanına götürdü. Eti senin kemiği benim diyerek elinin içinde kaybolan küçük elini ustasının eline tutuşturdu. Hergün sabah daha gün doğmadan evden çıkıyor geç saatlerde eve dönüyordu boşa harcayacak vakti yoktu. Çabuk öğrenen çalışkan bir çocuktu.  Onun çalişkanlığinin aksine kardeşleri onun ve babalarinin getirdiğine el bağlayıp bir işin ucundan tutmadılar. Zaman çabuk geçiyordu hayat çabuk eskiyordu. Aradan uzun zaman geçti. Ve küçük Mehmet artık kocaman bir delikanlı olmuştu. Köyde elinden her iş gelen çalışkan sayılı gençlerindendi.
    Ustasının yanına gidip geliyordu her sabah ve bir gün onu gördü. Kendi esmerliğinin aksine bembeyaz bir kızdı. Uzaktan onu gördü. Ve gönlünü o kıza kaptırdı. Gönlünün sahibini evinin hanımını bulmuştu artık. Sevdalanmıştı gözleri sevdiğini arar olmuştu artık hep. Aşk bambaşka birşeydi. İnsanın elini tutmaz gözünü kör ederdi. Kalbi pır pır eder gönlüne  gelir bir kelebek konardı. Baharı yaşamak gibiydi aşk sarhoşluk verirdi insana kocaman bir mutluluğun içine hapseder sebepsizce güldürürdü bahar gibi güzel kokardı aşk her nefes alıp verişinde kalbin mutlulukla dolardı.
    Hergün heryer de sevdiğini arardı gözler sebepsizce diğer herşeye kör olurdu. Mehmetin gözü hiçbir şey görmez oldu. En iyi bildiği işi yapamaz oldu eli ayağı birbirine dolaştı. Kalbi yağmurda kalmiscasina üşüdü onu görmediği her an. Biraz peşinde koştu sevdiği güzelin dünya güzeliydi onun için sevdiği başkalarının gözü ne derse desin. Bir iki kelâm etti. Sevdiği naz etti. Daha fazlası köy yerinde laf söz demekti. Gitti ve babasına derdini arz etti. Yuvasını kurmak istediğini ve bir güzele gönlünü kaptırdığını söyledi. Babası köyde hatırı sayılır sözü dinlenir aklı başında bir adamdı. Sordu soruşturdu oğluna yakıştırdı gönlüne düşürdüğü kızı.
   Gittiler istediler usulunce. Kız evi naz evi dediler nazı abartıp aşığı usandırdılar. O da bir gece bütün köy bir düğünde eğlenirken kaçırdı sevdiğini. Köyde böyle yapan çoktu laf söz küslük olmadı.
     Gözlerinin içine uzun uzun bakti. Ellerini tuttu alnının ortasına bir öpücük kondurup sıkı sıkı sarıldı sevdiğine. O artık helaliydi Mehmetin.