Een grote wandeling

Een kijkje nemen

Net afgestudeerd van het middelbaar moest ik een beslissing nemen. Gaan studeren of gaan werken. De hele zomer lang zat ik te denken wat ik kon gaan studeren. Halverwege augustus had ik een beslissing genomen. Ik ging dierenzorg gaan studeren aan de hogeschool in Roeselare. Deze beslissing kwam na dit te zien in de beroepenlijst en na dat mijn moeder, docente aan hogeschool Kortrijk, me vertelde dat ik dit kon gaan studeren.
Dus de laatste week van de zomervakantie hebben we besloten om me te gaan inschrijven. Onderweg naar de hogeschool nam ik nogmaals het besluit om mijn moeder te overtuigen om een hond in huis te nemen. Zoals gewoonlijk reageert ze met het feit dat ze het niet zou kunnen weerstaan om toch een hond te kopen als ze de pups zou zien, maar ze zei geen nee. Na het inschrijven vroeg ik om gewoon eens te gaan kijken.
Op weg naar huis gingen we toch naar de kweker om te gaan kijken of ze pups hadden. We reden de oprit op en hoorden de honden al blaffen. Acht teven en twee reuen. De kweker kwam naar buiten onze richting uit. De man is stevig gebouwd en nam grote zelfzekere stappen.
'Kan ik jullie helpen met iets?' vroeg de kweker.
'Wij komen eens kijken of u een nestje heeft', antwoorde mijn moeder.
De kweker keek ons aan en zei, 'nu heb ik geen nestjes, maar binnen een paar weken moeten twee van men teefjes loops worden en zal ik terug een nestje hebben.'
Mijn moeder licht teleurgesteld reageerde, 'het zou ook nog niet voor direct zijn. Mijn man en ik moeten het thuis nog namelijk bespreken.'
'Dat versta ik wel, het is een grote beslissing. Anders kan ik u wel mijn honden tonen waarmee ik kweek', antwoorde de kweker terug.
Zo gingen we mee gaan kijken naar zijn honden. Hier zagen we de moeder en de vader, nog niet wetende dat zij het zullen zijn. De tantes en de nonkel waren ook aanwezig.
'Ik zal het eens met mijn man bespreken en we zullen nog eens komen kijken wanneer er een nest is', zei men moeder.
'Het eerst volgende nest zal waarschijnlijk in oktober zijn.'
'We hebben tijd genoeg om te beslissen dan. Bedankt en tot de volgende keer.'
'Hopelijk zien we elkaar terug', glimlachte de kweker terug.
Op weg naar huis was het stil in de auto. Dit duurde dan ok niet lang. Dit komt omdat we maar tien minuten van de kweker vandaan wonen. Eenmaal thuis aangekomen werden alle inschrijvingspapieren aan de kant gelegd en bewaard.
Het gesprek tussen mijn ouders over het wel of niet houden van een hond werd de volgende dag gehouden. Alles werd besproken. Wat we gingen doen zodat het een welgemanierde hond is, wandelingen, uitlaten in de tuin,...
Het dilemma duurde enkel weken. Mijn tweede broer zei dat een hond in huis halen een en al vuiligheid met zich meebracht. Hij was natuurlijk volledig tegen het idee om een hond te houden. Mijn oudste broer was dan weer voor het idee en tegen het idee tegelijk. Hij wou namelijk een hond, maar een American stafford of een Amerikaanse bulldog. Met andere woorden een hond die er gemener uitzag dan hij zelf is. Mijn zus en tevens ook de jongste was overweldigd van het idee om een hond in huis te halen, maar ze was dan ook nog maar zes jaar oud op het moment dus een konijn zou ook al een enorme verrassing voor haar zijn. Ikzelf vond dat het een droom zou zijn die uitkwam.
De enigste persoon die mijn droom in de weg stond was mijn moeder. Mijn vader begon direct al terug met verhalen over vroeger te vertellen over hoe hij vroeger een hond had en hoe goed die wel niet afgericht was. Dus die zat ook al mee op de trein om een hond in huis te nemen. De beslissing bij men moeder ging echter wat minder vlot. Ze vond het een zeer tof idee om een hond te hebben. Zeker wanneer ze zo klein zijn, maar daar knelde het schoentje. Een pup wordt namelijk groot en als die niet goed afgericht is dan zijn er gigantisch veel problemen in huis.
De dag nadien moest ik naar school. Ik moest vroeg opstaan om de trein te halen en op tijd te zijn in de les. Samen met een vriend uit het middelbaar bracht ik de pauzes door. Na een paar weken leerde ik enkele nieuwe mensen kennen – Olivier, Wout, Emiel, Jeffrey, Larissa, etc. De eerste vraag die ik kreeg van Olivier was namelijk of ik ook gamede. Natuurlijk, ik ben opgegroeid tijdens de explosie van de playstation 1. Hoewel we voor de playstation 1 een sega in huis hadden en enkele gameboys. We hebben ook die dag ontdekt dat we toevallig beide in hetzelfde dorp wonen, hoe toevallig. Iets later hadden we een gesprek over honden.
"Heb jij een hond?", vroeg Olivier aan mij.
Ik was wat teleurgesteld, want ik had helaas geen hond. Vroeger had ik ooit wel aan hond gehad, maar dat was een waakhond en ik was veel te klein om echt iets van hem te herinneren. "Nee, maar we zijn thuis aan het bespreken of we een hond zouden nemen of niet."
Wat licht verbaasd reageerde Olivier, "als het goed is voor jou en je ouders kan ik gerust eens langskomen bij je thuis met mijn hond."
"Ik zal het eens vragen aan mijn ouders. Geef anders je nummer, dan kan ik je een seintje geven als het kan."
Na het uitwisselen van nummers was het weer tijd om naar de les te gaan.
Na de lessen zat ik alleen op de trein. Olivier had besloten om eerder te vertrekken naar huis. Ik luisterde naar muziek op men iPod zoals gewoonlijk. In het station van Brugge aangekomen nam ik mijn bus. De lessen duurden tot 17:30 en ik had pas mijn eerste trein om 18:20. Ik kwam pas aan in Brugge om 19:20 en had pas een bus om 19:35. Dit alles zorgde ervoor dat ik heel laat thuis was. Toen ik eindelijk thuis was aangekomen stelde ik Olivier zijn idee voor aan mijn ouders.
"Mama, papa? Ik ken iemand op school die een hond heeft en eens zou langskomen naar hier om te tonen en uit te leggen wat het is om een hond in huis te halen." Zo begon ik weer het onderwerp om een hond in huis te halen.
"Hij mag eens langskomen van mij, welke hond heeft hij?" vroeg mijn vader.
"Een flatcoated retriever," wist ik te zeggen.
Meteen na het eten ging ik terug naar boven op mijn kamer. Ik nam mijn gsm en stuurde naar Olivier een bericht dat het goed was dat hij eens mocht langskomen met zijn hond.
Enkele dagen later was het weekend, mijn eerste weekend als hogeschool student. Het was nog maar de eerste maand. Ik wist dat er nog drie jaar most volgen.
Het was zaterdagochtend, ik had besloten om wat langer te slapen. Rond 10:30 had ik besloten om op te staan. Ik opende men gsm om te zien dat ik een bericht had van mijn vriendin. Ze vroeg of ik niet bij haar kon blijven slapen. Ik reageerde terug met ok. We hadden nog niet lang een relatie. We waren nog maar enkele maanden samen. Na een bericht te sturen naar mijn vriendin stuurde ik een bericht naar Olivier.
"Hoe laat kom je naar hier?"
"Rond 14 uur, is dat goed?"
"Dat is in orde voor mij. Gaan we nadien een wandeling maken in het bos samen?"
"Het bos is wel wat ver. Gewoon rondwandelen anders?"
"Het bos is op 100 meter van mijn deur. We kunnen naar het bos gaan."
"Dat is handig. Ok dan gaan we naar het bos."
Ik stapte uit mijn bed en deed eerst wat losse kleren aan. Mijn joggingbroek, die ik meestal draag als ik ziek ben of in het weekend, een veel te groot T-shirt en geen sokken. Niks is zo zalig dan om op je blote voeten door het huis te lopen op de frisse tegels.
Kort na het middageten liep ik naar boven en besloot om nog rap een bad te nemen en mijn tanden te poetsen.
Na mijn bad was het bijna 14 uur. Ik trok andere kleren aan en toen ging de bel. Ik liep van de trap en opende de deur. Daar stond Olivier samen met zijn hond. Een prachtige bruine flatcoated retriever die net een jaar oud was. Het eerste wat de hond deed was trekken aan de leiband om mij te begroeten. Ik stak mijn hand uit met de binnenkant naar hem en hij begon me te likken. Hij stopte hier niet mee. Ik trok uiteindelijk mijn hand weg en nodigde ze uit om binnen te komen. Mijn ouders kwamen kijken naar Copain. Copain was zodanig enthousiast dat hij hard en snel met zijn staart begon te kwispelen. De staart voelde aan als een dikke tak die je niet kapot kreeg en tegen je been sloeg. Olivier praatte met mijn ouders over het houden van een hond en probeerde ze zo wat te overtuigen. Ik was voornamelijk bezig met Copain.
Na een halfuur besloten we om even te gaan wandelen. We gingen een korte wandeling maken door het bos. Ondertussen waren we over van alles en nog wat aan het praten. Star wars, marvel,... . In het bos liet Olivier zijn hond los van de leiband. Ik zag dit en was gefascineerd over hoe sterk de band was tussen de twee. Copain liep niet weg en liep maar maximum twee meter voor of twee meter achter. Op dat moment wist ik het, als er een hond komt wil ik hetzelfde kunnen.
Na de wandeling kwam ik terug thuis en waren men ouders aan het wachten op me. Ze hadden een beslissing genomen.
"We zullen een hond in huis halen. De hond moet wel naar de hondenschool." Zei men vader
Ik was enthousiast geworden van het nieuws. Mijn dag kon al niet meer stuk. Snel stuurde ik een berichte je naar Olivier en mijn vriendin met het nieuws. We moesten echter wachten tot in oktober om te gaan kijken voor een pup.
Ik begon van alles te zoeken over honden en hoe je ze moest opvoeden. Ik las boeken en bekeek filmpjes. Ik haalde materiaal uit mijn cursussen. De moeder van mijn vriendin gaf me uitleg over het houden van een hond en hoe het begin verliep. Olivier deed hetzelfde en vroeg om samen ook eens af te spreken met de honden.
Ik kon niet wachten tot het oktober was. Dan zou mijn nieuwe vriend of vriendin geboren worden.