Gözlerimi açtığımda hastanedeyim,sonra bu hale gelmeden önce neler olduğunu hatırlamaya çalıştım. Hatırladığım şeyler kısıtlıydı,en son şey ise başıma bir içki şişesi yemiştim,ama nasıl buraya geldim hatırlamıyordum. Odaya annem girdi ardından annemin o çok değerli arkadaşları.
+ Kızım iyi misin? Diyip sarıldı bana
Arkadaşları varken hep böyle davranırdı. Bende arkadaşlarının göremeyeceği bir şekilde ittim onu
-İyiyim... Anne. dedim. Böyle yapmacık insanlardan herzaman nefret etmişimdir. Onların da geçmiş olsun dileklerini aldıktan sonra annem onlarla bir bir vedalaştı ve gönderdi. Sonra yanıma geldi ve
+ Onlar var diye sormadım ne oldu yine ne yaptın da şuan buradasın.
Evet normal anneme dönmüştük sonunda
-Hatırlamıyorum. dedim.
Annemle iyi anlaşamıyorduk çünkü o kardeşimin ölümünden sorumluydu. Yani herşey onun yüzünden olmuştu.
...
Hemşire gelip taburcu olabilirsin dediğinde hemen çıkış işlemlerini başlattık. Ben evime annem evine gitti. Evet ayrı yaşıyordum onlardan. Çünkü hiçbir zaman kendileri gibi olmadılar hep yapmacık hareketlerde bulunuyorlardı. Ve ben de dayanamayıp başka bir ev tuttum.
Hemde o evde kardeşimin hatıraları varken o eve gitmem bir saçmalık olurdu. Eve geldiğimde anahtarımı sakladığım yerden çıkartıp kapıyı açtım,kapıyı kapatıp kilitledikten sonra duş almak için üst kata çıktım. Odama girdiğimde gördüğüm şey yüzünden çığlık attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bilinmezlik (Adı Değişecek)
Teen FictionAslında belki imkansız olan daha iyidir hani insanlar hem imkansızı seçer sonrada neden imkansız derler belkide imkansız bizim için imkansız olmaktan çıkmıştır Sevmek belkide sandığımız kadar zordur yada onu biz zorlaştırırız belki aşk akışına bır...
